Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Peter Graham
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Peter Graham (ur. 5 sierpnia 1975 w Sydney) – australijski zawodnik sportów walki. W swojej karierze walczył zarówno w karate, zawodowym kick-boxingu, boksie, jak i mieszanych sztukach walki (MMA).
.JPG)
Remove ads
Kariera sportowa
Podsumowanie
Perspektywa
Swoją karierę w sportach walki zaczynał od karate kyokushin. W 1999 roku został mistrzem Australii w klasie open, a rok później zdobył amatorskie mistrzostwo świata WKBF. Po tym sukcesie przeszedł na zawodowstwo, rozpoczynając starty w kick-boxingu w formule K-1.
K-1
W listopadzie 2000 roku na gali K-1 Oceania Star Wars 2000 w Melbourne zmierzył się w pokazowym pojedynku z najbardziej utytułowanym australijskim kick-boxerem w historii, Stanem Longinidisem. Przegrał z nim przez decyzję po 10-rundowej walce, jednak występ ten zaowocował zaproszeniem go na turniej preeliminacyjny K-1 World GP w Melbourne w lutym 2001 roku. Przegrał w finale przez nokaut z wschodzącą gwiazdą K-1, Nowozelandczykiem Markiem Huntem. Pięć miesięcy później doszło w Auckland do walki rewanżowej, w której Graham pokonał Hunta przez decyzję sędziów.
Po rocznej przerwie powrócił na ringi K-1 w 2003 roku. W lipcu wygrał turniej K-1 World GP w Melbourne, dzięki czemu wywalczył sobie prawo startu w gali eliminacyjnej w Osace, podczas której pokonał kończącego karierę Sama Greco. Zwycięstwo to zapewniło mu udział w Finale K-1 WGP w Tokio – turnieju o mistrzostwo K-1. Odpadł w nim w ćwierćfinale, znokautowany przez późniejszego mistrza Remy'ego Bonjasky'ego.
W 2004 roku wygrał turniej Kings of Oceania 2004, pokonując m.in. Pawła Słowińskiego. Rok później zwyciężył również w Kings of Oceania 2005, uzyskując kwalifikację do turnieju K-1 World GP 2006 w Auckland (GP Oceanii), będącego eliminacją do Finału K-1 World GP 2006. W jego ćwierćfinale zmierzył się ze znanym z kontrowersyjnych zachowań Badrem Hari (przed walką doszło do bójki pomiędzy obydwoma zawodnikami)[2]. Graham przegrywał pojedynek na punkty, jednak na kilka sekund przed końcem ostatniej rundy zdołał znokautować Marokańczyka swoim markowym kopnięciem opadającym z obrotu, łamiąc mu szczękę. W półfinale spotkał się z Pawłem Słowińskim i przegrał przed czasem na skutek niskich kopnięć[3].
W sierpniu 2007 roku, podczas K-1 World GP w Hongkongu stoczył walkę rewanżową z Harim. Przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów. Był to jego ostatni występ w organizacji K-1.
Po trzyletniej przerwie spowodowanej startami w MMA powrócił do kick-boxingu. 29 sierpnia 2010 roku znokautował Nowozelandczyka Douga Vineya, zdobywając mistrzostwo świata ISKA w wadze ciężkiej. Stracił je, gdy 20 września 2011 roku sam został znokautowany w swojej trzeciej walce z Pawłem Słowińskim[4].
Mieszane sztuki walki
W 2008 roku podpisał kontrakt z japońską organizacją World Victory Road i zadebiutował w MMA. Na gali Sengoku 1 w Tokio przegrał przez poddanie z byłą gwiazdą PRIDE FC, zapaśnikiem Kazuyuki Fujitą.
Od 2010 roku walczył dla mniejszych australijskich organizacji. W grudniu tego roku na gali Draka 5 stoczył w rosyjskim Chabarowsku pojedynek z niepokonanym od ponad 4 lat zawodnikiem gospodarzy, Aleksandrem Jemieljanienką. Graham niespodziewanie wygrał z faworyzowanym rywalem przez techniczny nokaut w 2. rundzie za pomocą niskich kopnięć[5].
Podczas kolejnej edycji tej gali, która odbyła się 11 lutego 2012 roku, znokautował doświadczonego Łotysza Konstantina Głuchowa w 1. rundzie.
Pod koniec roku 24 listopada stoczył rewanżowy pojedynek z Gluhovsem. Kolejny raz lepszy był Graham, który znokautował rywala na początku 1. rundy prawym sierpowym i ciosami w parterze. Stawką pojedynku było międzynarodowe mistrzostwo w wadze ciężkiej organizacji Draka.
W latach 2013–2014 walczył dla Bellator MMA[6]. Następnie w tym samym roku, związał się z polską organizacją KSW, gdzie walczył trzykrotnie. Pokonywał Marcina Różalskiego (KSW 28) i Mariusza Pudzianowskiego (KSW 32), a przegrał z Karolem Bedorfem (KSW 31).
Boks
W zawodowym boksie debiutował w 2000 roku. 11 lipca 2015 został mistrzem Australii w wadze ciężkiej, pokonując Bena Edwardsa na punkty. W listopadzie 2015 zdobył pas mistrzowski WBO strefy azjatycko-pacyficznej[7].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2012: Międzynarodowy mistrz Draka w wadze ciężkiej
- 2013: Bellator MMA - finalista turnieju wagi ciężkiej
Kick-boxing
- 1999: Mistrz Australii Kyokushin w kat. open
- 2000: Amatorski Mistrz Świata WKBF w wadze superciężkiej
- 2002: Zawodowy Mistrz Świata WKBF w wadze superciężkiej
- 2003: K-1 World Grand Prix w Melbourne – 1. miejsce
- 2004: Kings of Oceania – 1. miejsce
- 2005: Kings of Oceania – 1. miejsce
- 2010: Zawodowy Mistrz Świata ISKA w wadze ciężkiej
Boks
- 2012: Mistrz Stanu New South Wales w wadze ciężkiej
- 2015: Mistrz Australii w wadze ciężkiej
- 2015: Mistrz WBO Asia Pacific w wadze ciężkiej
- 2016: Mistrz WBF w wadze ciężkiej
Remove ads
Lista zawodowych walk w MMA
Remove ads
Lista zawodowych walk w boksie
Podsumowanie
Perspektywa
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów, DQ – dyskwalifikacja
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads