Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mariusz Pudzianowski
polski sportowiec: zawodnik MMA, strongman i rugbysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Mariusz Zbigniew Pudzianowski ps. Pudzian, Dominator, Pyton, Pudzilla (ur. 7 lutego 1977 w Białej Rawskiej) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), wcześniej utytułowany strongman i rugbysta.

Ośmiokrotny Mistrz Polski Strongman. Sześciokrotny Mistrz Europy Strongman w latach 2002–2004 i 2007–2009. Pięciokrotny Mistrz Świata Strongman w latach 2002, 2003, 2005, 2007 i 2008. Trzykrotny drużynowy Mistrz Świata Par Strongman w latach 2003–2005. Mistrz Super Serii w sezonach 2003/2004, 2005–2007. Zwycięzca i finalista wielu innych zawodów siłaczy.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Ma dwóch braci: Krystiana i Dominika, którzy także są związani ze sportami siłowymi. Jest synem Marii Pudzianowskiej i sztangisty Wojciecha Pudzianowskiego, który był jego pierwszym trenerem sportów siłowych[1].
Rozpoczął treningi siłowe, będąc w szkole podstawowej[2]. W wieku 16 lat wystartował w mistrzostwach Polski w wyciskaniu sztangi leżąc, został czterokrotnym mistrzem Polski w tej dyscyplinie[2]. Trenował także karate kyokushin (posiada 4 kyu) i boks[2], jednak przed 11 grudnia 2009 nie stoczył żadnej oficjalnej walki. Dorabiał, pracując jako ochroniarz w patrolu interwencyjnym firmy Juwentus w Warszawie. Był zawodnikiem rugby Budowlanych Łódź[3]. Od 1999 był strongmanem.
W 2000 został skazany na karę 2,5 roku pozbawienia wolności za pobicie, po odbyciu 1 roku i 7 miesięcy kary uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie[4].
Przed wyborami parlamentarnymi oraz prezydenckimi w 2005 brał udział w kampanii wyborczej Samoobrony RP i Andrzeja Leppera[5][6][7][8].
27 maja 2008 ukończył studia wyższe, uzyskując tytuł zawodowy licencjata w Społecznej Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi dzięki obronie pracy dyplomowej pt. „Kultura organizacyjna w marketingu sportowym na świecie”[9]. 9 czerwca 2010 uzyskał tytuł magistra w Społecznej Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi, uzyskując ocenę dobrą[10].
Mieszka pod Białą Rawską. Angażuje się w różne przedsięwzięcia biznesowe; jest właścicielem firmy transportowej Pudzianowski Transport i Domu Weselnego w Białej Rawskiej.
W styczniu 2025 roku poparł kandydaturę Grzegorza Brauna w wyborach prezydenckich[11][12].
Remove ads
Kariera strongmana
Podsumowanie
Perspektywa
W zawodach Strongman zadebiutował 1 maja 1999 podczas konkursu w Płocku. Jest zrzeszony w światowej federacji siłaczy WSMC (The World Strongman Cup Federation).
Wraz z Jarosławem Dymkiem, na Drużynowych Mistrzostwach Świata Par Strongman 1999, zdobył reprezentując Polskę pierwszy w historii kraju medal w sporcie Strongman. Jest pierwszym i dotychczas jedynym Polakiem, który zdobył tytuł Najsilniejszego Człowieka na Świecie i pierwszym spoza USA i Europy Zachodniej, który zdobył ten tytuł[13].
W czasie pobytu w zakładzie karnym nie brał udziału w zawodach, m.in. nie mógł uczestniczyć w Mistrzostwach Europy Strongman 2001, Mistrzostwach Świata Strongman 2001 i Drużynowych Mistrzostwach Świata Par Strongman 2001.
Został Mistrzem Super Serii w sezonach 2003/2004, 2005, 2006 i 2007.
Wziął udział trzykrotnie w zawodach siłaczy Arnold Strongman Classic, rozgrywanych w Columbus (USA), w latach 2003, 2004 i 2006.
Od 2005 organizuje własny cykl dorocznych zawodów siłaczy zwanych Pojedynkiem Gigantów. Zawody rozgrywane są na początku roku w Łodzi.
Z powodu kontuzji (naderwanie bicepsu) nie mógł wziąć udziału w Mistrzostwach Polski Strongman 2005 i Mistrzostwach Europy Strongman 2005[14].
14 września 2008 na Mistrzostwach Świata Strongman 2008, pomimo kontuzji, zdobył kolejny tytuł Mistrza Świata Strongman i tym samym stał się pierwszym zawodnikiem posiadającym pięć tytułów Najsilniejszego Człowieka Świata.
Największym rywalem Pudzianowskiego na światowych arenach był Litwin, Žydrūnas Savickas, natomiast w obrębie własnej federacji Amerykanin, Derek Poundstone. Od połowy 2006 Pudzianowski nie dążył do pojedynku z Savickasem, a pierwsza sportowa konfrontacja nastąpiła na Mistrzostwach Świata Strongman 2009.
28 lutego 2009, podczas Piątego Pojedynku Gigantów, doznał zerwania bicepsu i w wyniku tej kontuzji został na kilka miesięcy wyłączony z zawodów[15].
Osiągnięcia jako strongman
- 1999
- 1. miejsce – Puchar Polski Strongman 1999 (pierwsza edycja Warka Strongman)
- 3. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 1999, Panyu, Chiny (z Jarosławem Dymkiem)
- 2000
- 1. miejsce – Puchar Świata
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2000
- 4. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2000, Sun City, RPA
- 2. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 2000, Węgry (z Jarosławem Dymkiem)
- 2002
- 3. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 2002, Heerenveen, Holandia (z Jarosławem Dymkiem)
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2002, Gdynia
- 2. miejsce – Finał Pucharu Polski Strongman 2002, Ostrów Wielkopolski
- 1. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2002, Kuala Lumpur, Malezja
- 1. miejsce – Giganci Świata
- 5. miejsce – Super Seria 2002: Sztokholm
- 2. miejsce – Pierwsze zawody Polska kontra Reszta Świata
- 2003
- 3. miejsce – Super Seria 2003: Oahu
- 1. miejsce – Super Seria 2003: Hawaje
- 4. miejsce – Arnold Strongman Classic, Columbus, USA
- 1. miejsce – Super Seria 2003: Silvonde
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2003
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2003, Sandomierz
- 2. miejsce – Super Seria 2003: North Bay
- 2. miejsce – Super Seria 2003: Imatra
- 2. miejsce – Mistrzostwa World Muscle Power
- 1. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2003, Wodospady Wiktorii, Zambia
- 1. miejsce – World Record Breakers, Gdynia
- 1. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 2003, Węgry (z Jarosławem Dymkiem)
- 1. miejsce – Finał Pucharu Polski Strongman 2003, Piła
- 1. miejsce – Drugie zawody Polska kontra Reszta Świata
- 2004
- 5. miejsce – Arnold Strongman Classic, Columbus, USA
- 1. miejsce – Finał Pucharu Polski Strongman 2004, Szczecin
- 1. miejsce – Super Seria 2004: Moskwa
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2004
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2004, Jelenia Góra
- 3. miejsce / dyskwalifikacja za doping[16] – Mistrzostwa Świata Strongman 2004, Paradise Island, Bahamy
- 1. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 2004, Płock (z Jarosławem Dymkiem)
- 1. miejsce – Polska – Skandynawia, Dąbrowa Górnicza
- 2. miejsce – Pierwsze zawody Polska kontra Ukraina
- 1. miejsce – Trzecie zawody Polska kontra Reszta Świata
- 2005
- 1. miejsce – Pierwszy Pojedynek Gigantów, Łódź
- 1. miejsce – Drużynowe Mistrzostwa Świata Par Strongman 2005, Poznań (ze Sławomirem Toczkiem)
- 1. miejsce – Super Seria 2005: Venice Beach
- 1. miejsce – Super Seria 2005: Malbork
- 1. miejsce – Super Seria 2005: Varberg
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2005: Bad Häring
- 1. miejsce – Super Seria 2005: Mohegan Sun
- 1. miejsce – Finał Pucharu Polski Strongman 2005, Kielce
- 2. miejsce – Zawody Północ-Południe, Darłowo
- 1. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2005, Chengdu, Chiny
- 1. miejsce – Czwarte zawody Polska kontra Reszta Świata
- 2006
- 1. miejsce – Drugi Pojedynek Gigantów, Łódź
- 6. miejsce – Arnold Strongman Classic, Columbus, USA
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2006: Ryga
- 1. miejsce – Super Seria 2006: Mohegan Sun
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2006: Mińsk
- 1. miejsce – Super Seria 2006: Moskwa
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2006: Moskwa
- 1. miejsce – Super Seria 2006: Milicz
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2006, Września
- 2. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2006, Sanya, Chiny
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2006: Grodzisk Mazowiecki
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2006: Podolsk
- 2007
- 1. miejsce – Trzeci Pojedynek Gigantów, Łódź
- 1. miejsce – Super Seria 2007: Mohegan Sun
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2007: Ryga
- 2. miejsce – Super Seria 2007: Venice Beach
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2007, Łódź
- 1. miejsce – Super Seria 2007: Viking Power Challenge, Storefjell
- 1. miejsce – Puchar Świata Siłaczy 2007: Dartford
- 1. miejsce – Puchar Europy Par Strongman WP 2007, Oleśnica (z Damianem Sierpowskim)
- 1. miejsce – Puchar Polski Strongman 2007, Strzegom
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2007, Strzegom
- 1. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2007, Anaheim, USA
- 2008
- 2. miejsce – Super Seria 2008: Mohegan Sun
- 1. miejsce – Czwarty Pojedynek Gigantów, Łódź
- 1. miejsce – WSF Puchar Świata 2008: Irkuck
- 1. miejsce – Polska kontra Europa, Cieszanów
- 1. miejsce – Grand Prix Polski Strongman 2008, Radom
- 1. miejsce – Finał Pucharu Polski Strongman 2008, Kołobrzeg
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2008, Szczecinek
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2008, Częstochowa
- 1. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2008, Charleston (Wirginia Zachodnia), USA
- 2009
- 8. miejsce – Piąty Pojedynek Gigantów, Łódź (kontuzjowany)
- 1. miejsce – Mistrzostwa Europy Strongman 2009, Bartoszyce
- 1. miejsce – The Globe’s Strongest Man, Grand Prix Moskwy
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman 2009, Trzebiatów
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman A-S 2009, Malbork
- 1. miejsce – Mistrzostwa Polski Strongman w Parach 2009, Krotoszyn (z Januszem Kułagą)
- 2. miejsce – Mistrzostwa Świata Strongman 2009, Malta
- 1. miejsce – Halowy Puchar Polski Strongman 2009, Lębork
- 2010
- 1. miejsce – Halowy Puchar Polski Strongman 2010, Gdańsk
Remove ads
Rekordy
Strongman
- Spacer farmera – 100 m
- Spacer farmera 75 m na czas – 30,45 s
- Przerzucanie opony (sześć obrotów w jedną stronę bez dobiegu) – 10,87 s
- Konkurencja wiązana (worki + kowadło) – 20,81 s
- Spacer drwala – 98 m
- Spacer drwala z tarczą – 187,47 m
- Schody równoległe – 19,69 s
- Zegar – 1 380°
Trójbój siłowy
- Wyciskanie leżąc: 295 kg.
- Przysiad ze sztangą: 350 kg.
- Martwy ciąg: 415 kg[17].
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Początki treningów i pierwsze zawodowe walki
Treningi MMA rozpoczął po zakończeniu kariery jako strongman, twierdząc, że „osiągnął już wszystko”. Po wielu latach amatorskich treningów sportów walki, chciał spróbować swych sił w oficjalnym pojedynku[18]. 11 grudnia 2009 na gali KSW 12, na warszawskim Torwarze stoczył debiutancką walkę w formule MMA z pięściarzem Marcinem Najmanem[19]. Do walki przygotowywał go między innymi Mirosław Okniński i Piotr Kroczewski. Pudzianowski zapowiadał wykorzystanie swojego największego atutu, siły fizycznej i pokonanie rywala w parterze[20]. „Pudzian” wygrał z Najmanem przez TKO w 43. sekundzie walki, wykorzystując niskie kopnięcia, a następnie uderzenia pięściami w parterze[21].
7 maja 2010, podczas KSW 13: Kumite pokonał Japończyka Yūsuke Kawaguchi przez jednogłośną decyzję sędziów po dwurundowym pojedynku[22].
Walka w USA i nowy kontrakt z KSW
21 maja 2010 w Worcester w walce w ramach Moosin: God of Martial Arts przegrał przez poddanie na skutek ciosów w parterze z dwukrotnym mistrzem UFC, Timem Sylvią[23].
Cztery miesiące później, 18 września 2010, podczas gali KSW 14: Dzień Sądu pokonał przez poddanie ważącego ponad 80 kg więcej boksera Erica Escha[24].
W 2011 podpisał z KSW kontrakt na dwie kolejne walki[25]. Pierwszą z nich stoczył 21 maja 2011 w Ergo Arenie, gdy przegrał przez poddanie z Brytyjczykiem Jamesem Thompsonem[26]. We wrześniu wyjechał na treningi do USA, gdzie na Florydzie trenował w klubie mieszanych sztuk walki – American Top Team[27].
26 listopada na gali KSW 17, w walce rewanżowej z Jamesem Thompsonem, w wyniku pomyłki jednego z sędziów punktowych, doszło do błędnego ogłoszenia wygranej Polaka. Ostatecznie, walka została uznana za nieważną[28][29].
Od stycznia 2012 ponownie przebywał na Florydzie, gdzie trenował w klubie American Top Team. 12 maja 2012 wystąpił w walce wieczoru na gali KSW 19, podczas której pokonał Boba Sappa przez TKO w 1. rundzie[30]. Wówczas jego waga wynosiła 123 kg[31].
2012-2015
Kolejną walkę stoczył 15 września 2012, na gali KSW 20[32]. Pokonał w niej przez nokaut techniczny (ciosy pięściami) Christosa Piliafasa[33].
16 grudnia na gali MMC Fight Club miał zmierzyć się w Londynie z Tyberiuszem Kowalczykiem, który nominalnie miał stoczyć walkę w formule K-1 z Marcinem Najmanem, lecz Najman zrezygnował z pojedynku ze względu na „niewywiązanie się z ustaleń, organizatorów tej walki”[34]. Do walki z Pudzianowskim także nie doszło, ponieważ organizatorzy gali nie wywiązali się ze zobowiązań.
8 czerwca 2013 na KSW 23 przegrał przez poddanie w 1. rundzie z Seanem McCorkle[35]. Po tej porażce zmienił częściowo sztab trenerski. Jego głównym trenerem został Piotr Jeleniewski. Do rewanżu obu zawodników doszło 28 września 2013 na KSW 24 w Łodzi[36]. Pudzianowski udanie zrewanżował się Amerykaninowi, wygrywając z nim po dwóch rundach jednogłośną decyzją sędziów[37].
17 maja 2014 podczas pierwszej gali KSW, na której walki odbywały się w okrągłej klatce, wygrał przez jednogłośną decyzję sędziów z byłym strongmanem oraz zawodnikiem UFC, Brytyjczykiem Olim Thompsonem[38].
6 grudnia 2014 zmierzył się z mistrzem olimpijskim w judo, Pawłem Nastulą[39]. Po dwóch rundach sędziowie ogłosili remis, natomiast podczas trzyminutowej dogrywki Pudzian, dominując byłego olimpijczyka, wygrał walkę[40].
25 maja 2015 w Gdańskiej Ergo Arenie zmierzył się z Rollesem Gracie[41]. Zwyciężył przez widowiskowy nokaut w 27. sekundzie walki[42]. Walka została uznana za nokaut wieczoru gali KSW 31[43].
Walka na pierwszej zagranicznej gali KSW i kariera do 2017
31 października 2015 podczas pierwszej zagranicznej gali federacji KSW w Londynie po serii czterech wygranych walk z rzędu, mimo dominacji w pierwszej rundzie, przegrał w drugiej minucie drugiej rundy z mistrzem Australii w wadze ciężkiej w boksie oraz legendą K-1 Australijczykiem Peterem Grahamem[44].
27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył walkę ze znanym kick-bokserem, Marcinem Różalskim[45]. W 1:46 sekundzie drugiej rundy przegrał przez duszenie gilotynowe[46].
3 grudnia 2016 w krakowskiej Tauron Arenie podczas KSW 37 Circus of Pain zmierzył się z powracającym na ring raperem, Pawłem „Popkiem” Mikołajuwem[47]. Zwyciężył w 80. sekundzie walki przez techniczny nokaut[48].
27 maja 2017 podczas historycznej gali KSW 39 Colosseum zorganizowanej na Stadionie Narodowym w Warszawie przy publiczności ponad 56 tysięcy widzów wygrał przez poddanie z byłym strongmanem Tyberiuszem Kowalczykiem[49][50].
Niedoszła walka z McSweeneyem, eliminator do walki o pas
22 października 2017 podczas zagranicznej gali KSW 40 w Dublinie Mariusz Pudzianowski miał się zmierzyć z wywodzącym się z kickboxingu Jamesem McSweeneyem[51]. Jednak ze względu na zablokowanie Anglika przez Irlandzką organizację zajmującą się zdrowiem zawodników SafeMMA Pudzianowski stoczył pojedynek ze znanym z trylogii z byłym mistrzem KSW Michałem Materlą, Jayem Silvą[52]. Po widowiskowym starciu „Pudzian” wygrał walkę przez większościową decyzję sędziów[53].
9 czerwca 2018 podczas gali KSW 44 w ERGO Arenie w Gdańsku stoczył walkę z Karolem Bedorfem[54]. Walka była eliminatorem do walki o mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej. „Pudzian” przegrał w drugiej minucie pierwszej rundy przez poddanie (kimura)[55].
23 marca 2019 na gali KSW 47: The X -Warriors przegrał w pierwszej rundzie z byłym sztangistą Szymonem Kołeckim przez kontuzję zerwania mięśnia dwugłowego uda[56][57].
Najdłuższa seria zwycięstw i porażek
9 listopada 2019 podczas gali KSW 51 w Chorwacji znokautował bośniackiego kulturystę Erko Juna w drugiej rundzie[58][59].
21 marca 2021 na gali KSW 59 w Łodzi znokautował serbskiego zawodnika judo i sambo, Nikole Milanovicia, którego była to debiutancka walka[60]. Pierwotnie przeciwnikiem „Pudziana” miał być senegalski zapaśnik Serigne Ousmane Dia „Bombardier"[61], który w dniu walki doznał ostrego ataku wyrostka robaczkowego i został hospitalizowany[62].
5 czerwca 2021 podczas gali KSW 61: To Fight or Not To Fight w Gdańsku, w Ergo Arenie zmierzył się z wieloletnim weteranem oraz komentatorem KSW – Łukaszem Jurkowskim[63]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w 3 rundzie[64].
24 października 2021 podczas wydarzenia KSW 64 doszło do pojedynku z niedoszłym Senegalskim „Bombardierem”[65]. Walka zakończyła się przez błyskawiczny nokaut już po 18-stu sekundach, kiedy to „Pudzian” trafił rywala ciosem prawym prostym[66].
28 maja 2022 w walce wieczoru gali KSW 70 rękawice skrzyżował z byłym mistrzem KSW wagi średniej, Michałem Materlą[67]. Walka zakończyła się przez nokaut już w pierwszej rundzie, po tym jak popularny „Pudzian” wystrzelił ciosem podbródkowym, nokautując zawodnika ze Szczecina. Starcie odbyło się w wadze ciężkiej[68]. Po walce otrzymał drugi w karierze bonus za nokaut wieczoru[69].
17 grudnia 2022 podczas walki wieczoru XTB KSW 77, która odbyła się w Arenie Gliwice, zmierzył się z byłym mistrzem KSW w wadze półciężkiej (2009–2011) oraz średniej (2015–2018, 2020–2021), Mamedem Chalidowem[70]. Do tej walki wyjątkowo nie przygotował go jego wieloletni trener, Arbi Szamajew, który ma bliskie relacje z Chalidowem[71]. „Pudzian” przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie, odklepując serię ciosów Chalidowa w parterze[72].
25 marca 2023 w warszawskim hotelu Sheraton zdobył jedną z najważniejszych nagród w polskim MMA, heraklesa w kategorii Nokaut Roku 2022[73].
Podczas gali XTB KSW Colosseum 2, która odbyła się 3 czerwca 2023 na warszawskim Stadionie PGE Narodowym stoczył walkę ze specjalizującym się w boksie Arturem Szpilką[74]. Po kontroli parterowej w pierwszej rundzie przegrał w kolejnej przez techniczny nokaut, po tym jak rywal trafił Pudzianowskiego lewym sierpowym, który powalił go na deski, a Szpilka zdążył zadać jeszcze kończące ciosy w parterze[75].
We wrześniu 2024 roku zapowiedział występ podczas jubileuszowej gali XTB KSW 100, która odbyła się 16 listopada w PreZero Arenie Gliwice[76]. Tego samego miesiąca organizacja oficjalnie zaprezentowała „Pudziana” na karcie walk tego wydarzenia[77]. Pod koniec października na swoich mediach społecznościowych ogłosił, że wycofuje się z występu[78].
26 kwietnia 2025 w gliwickiej PreZero Arenie, zmierzył się z brytyjskim strongmanem, Eddiem Hallem podczas wydarzenia XTB KSW 105[79]. Walka odbyła się na niestandardowych zasadach, gdyż była zakontraktowana na dwie rundy, które mogły trwać 4 minuty, a przerwa między nimi wynosić mogła aż 90 sekund[80]. Ostatecznie starcie zakończyło się w 30 sekundzie, kiedy to Anglik pokonał „Pudziana” przez techniczny nokaut ciosami w parterze[81].
Remove ads
Lista zawodowych walk w MMA
Remove ads
Kariera muzyczna
Brat Mariusza Pudzianowskiego, Krystian, w 2005 założył zespół muzyczny Pudzian Band[2]. Wspólnie nagrali teledysk do piosenki „Zdobyć świat”, która promowała ich pierwszą płytę[82]. Mariusz Pudzianowski wychodził do swoich walk w rytm piosenek wykonywanych przez brata, np. „Dawaj na ring”[83].
Dyskografia
Teledyski
- „Dawaj na ring” (Pudzian Band)
- „Zdobyć Świat” (Pudzian Band)
- „Po prostu sobą bądź” (Pudzian Band)
- „Takich już nie ma” (A2)
- „Cała sala”
- „Czuję kiedy jesteś”
Remove ads
Programy telewizyjne
W 2003 wystąpił gościnnie w specjalnym odcinku programu Twoja droga do gwiazd[85]. Był uczestnikiem siódmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[86] (2008) i pierwszego sezonu programu Polsatu Just the Two of Us. Tylko nas dwoje (2010); w obu konkursach zajął drugie miejsce w finale[2]. Odrzucił propozycję występu w programie Gwiazdy tańczą na lodzie[87]. Był także uczestnikiem programu TVP2 Przygarnij mnie (2016)[88] i jurorem programu Polsatu The Brain. Genialny umysł (2017).
Remove ads
Filmografia
- 2004: Na Wspólnej odc. 324, 346, 350, 358, 373–374 jako Przemek Zieliński, kolega Grzegorza Zięby
- 2004: Dziki odc. 8 jako wynajęty zabójca
- 2004: Camera Café odc. 53 (epizod 2) jako chłopak Beaty
- 2005: Nie ma takiego numeru jako „Siłacz”
- 2007: Faceci do wzięcia odc. 37 jako Terkowski, kulturysta w reklamie maszynki do golenia
- 2007: Niania odc. 61 jako Dominik, właściciel restauracji
- 2008: Daleko od noszy odc. 166 jako Juliusz, miłość siostry Basen
- 2014: Sąsiady jako wikary
- 2019: Mały Grand Hotel odc. 1 jako ochroniarz Horacy
- 2024: Gąska odc. 6 jako on sam
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads