Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Petra Vlhová
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Petra Vlhová (ur. 13 czerwca 1995 w Liptowskim Mikułaszu[3]) – słowacka narciarka alpejska, złota medalistka zimowych igrzysk olimpijskich, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata, złota medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży i dwukrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Petra Vlhová pojawiła się 19 listopada 2010 roku w Geilo, gdzie w zawodach FIS zajęła 33. miejsce w slalomie gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jej najlepszym wynikiem było 27. miejsce w tej samej konkurencji[4]. Jeszcze czterokrotnie startowała na imprezach tego cyklu, największy sukces osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w slalomie[5]. W zawodach tych wyprzedziła bezpośrednio Charlottę Säfvenberg ze Szwecji oraz Niemkę Marinę Wallner. W tej samej konkurencji wywalczyła także brązowy medal na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso. Lepsze okazały się tam jedynie Austriaczka Stephanie Brunner i Szwedka Paulina Grassl[6]. W tym samym roku zdobyła złoty medal w slalomie podczas igrzysk olimpijskich młodzieży w Innsbrucku[7].
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 29 grudnia 2012 roku w Semmering, gdzie była jedenasta w slalomie[8]. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwsze podium zawodów tego cyklu wywalczyła 13 grudnia 2015 roku w Åre, wygrywając rywalizację w slalomie. Wyprzedziła tam Szwedkę Fridę Hansdotter i Ninę Løseth z Norwegii[9]. W sezonie 2017/2018 zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu była czwarta.
W 2013 roku wystartowała w slalomie na mistrzostwach świata w Schladming, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu[10]. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zajęła 30. miejsce w gigancie[11] i 44. miejsce w slalomie[12]. W międzyczasie wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie jej najlepszym wynikiem było dziewiętnaste miejsce w slalomie[13]. W 2017 roku wspólnie z kolegami i koleżankami z reprezentacji zdobyła srebrny medal w drużynie podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz[14]. Na igrzyskach w Pjongczangu rok później najlepszy wynik osiągnęła w superkombinacji, którą ukończyła na piątej pozycji[15].
Sezon 2018/2019 ukończyła na drugiej pozycji, ulegając tylko Mikaeli Shiffrin. Drugie miejsce zajęła także w klasyfikacjach slalomu i giganta. Na podium zawodów stawała 14 razy, przy czym 5 razy zwyciężała. Z mistrzostw świata w Åre w lutym 2019 roku wróciła z trzema medalami. Najpierw zajęła drugie miejsce w superkombinacji, rozdzielając na podium Wendy Holdener ze Szwajcarii i Norweżkę Ragnhild Mowinckel[16]. Następnie zwyciężyła w gigancie, wyprzedzając Niemkę Viktorię Rebensburg i Mikaelę Shiffrin[17]. Ponadto stanęła na najniższym stopniu podium w slalomie, przegrywając tylko z Shiffrin i Szwedką Anną Swenn-Larsson[18]. W kolejnym sezonie była trzecia w klasyfikacji generalnej, za Włoszką Federicą Brignone i Mikaelą Shiffrin. Jednocześnie zwyciężyła w klasyfikacjach slalomu i PAR oraz druga w klasyfikacji giganta.
Podczas mistrzostw świata w Cortinie d’Ampezzo w 2021 roku wywalczyła dwa medale. Najpierw zajęła drugie miejsce w superkombinacji, rozdzielając Shiffrin i Szwajcarkę Michelle Gisin[19]. Następnie zajęła także drugie miejsce w slalomie, przegrywając tylko z Austriaczką Kathariną Liensberger[20]. W Pucharze Świata dziesięciokrotnie stawała na podium, ostatecznie zdobywając Kryształową Kulę w klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021. Jednocześnie wygrała klasyfikację PAR, a w klasyfikacji slalomu była trzecia. W kolejnym sezonie na podium stawała trzynaście razy, odnosząc sześć zwycięstw. W klasyfikacji generalnej była druga, zdobywając jednak Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji slalomu. W tej właśnie konkurencji wywalczyła złoty medal na rozgrywanych w lutym 2022 roku igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Na podium wyprzedziła Liensberger i Wendy Holdener[21]. Wystartowała tam również w gigancie, jednak zajęła 14. miejsce[22].
W sezonie 2022/2023 dziewięć razy stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej zajęła trzecie miejsce, podobnie jak w klasyfikacji slalomu. Z mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w lutym 2023 roku wróciła bez medalu. W gigancie była siódma[23], a w slalomie zajęła piątą pozycję[24].
Sezon 2023/2024 zakończyła przedwcześnie, po tym jak podczas zawodów PŚ w Jasnej 20 stycznia 2024 roku zerwała więzadła krzyżowe w kolanie[25]. Do tego czasu siedmiokrotnie stanęła na podium, w tym odniosła trzy zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej była szósta, a w klasyfikacji slalomu zajęła trzecie miejsce.
Remove ads
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2012/2013: 91.
- sezon 2014/2015: 81.
- sezon 2015/2016: 24.
- sezon 2016/2017: 10.
- sezon 2017/2018: 5.
- sezon 2018/2019: 2.
- sezon 2019/2020: 3.
- sezon 2020/2021: 1.
- sezon 2021/2022: 2.
- sezon 2022/2023: 3.
- sezon 2023/2024: 6.
Miejsca na podium
Sezon | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2012/2013 | - | - | - | - |
2013/2014 | - | - | - | - |
2014/2015 | - | - | - | - |
2015/2016 | 1 | - | 2 | 3 |
2016/2017 | 1 | 1 | 1 | 3 |
2017/2018 | 2 | 2 | 2 | 6 |
2018/2019 | 5 | 6 | 3 | 14 |
2019/2020 | 5 | 3 | - | 8 |
2020/2021 | 6 | 2 | 2 | 10 |
2021/2022 | 6 | 4 | 3 | 13 |
2022/2023 | 2 | 2 | 5 | 9 |
2023/2024 | 3 | 3 | 1 | 7 |
Suma | 31 | 23 | 19 | 73 |
Zwycięstwa w zawodach
Pozostałe miejsca na podium
Lienz – 29 grudnia 2015 (slalom) – 3. miejsce
Flachau – 15 stycznia 2016 (slalom) – 3. miejsce
Levi – 12 listopada 2016 (slalom) – 3. miejsce
Zagrzeb – 3 stycznia 2017 (slalom) – 2. miejsce
Killington – 26 listopada 2017 (slalom) – 2. miejsce
Courchevel – 20 grudnia 2017 (slalom równoległy) – 2. miejsce
Sztokholm – 30 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 3. miejsce
Crans-Montana – 4 marca 2018 (superkombinacja) – 3. miejsce
Levi – 17 listopada 2018 (slalom) – 2. miejsce
Killington – 25 listopada 2018 (slalom) – 2. miejsce
Sankt Moritz – 9 grudnia 2018 (slalom równoległy) – 2. miejsce
Courchevel – 22 grudnia 2018 (slalom) – 2. miejsce
Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom) – 2. miejsce
Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom) – 3. miejsce
Soldeu – 16 marca 2019 (slalom) – 3. miejsce
Soldeu – 17 marca 2019 (gigant) – 3. miejsce
Killington – 1 grudnia 2019 (slalom) – 2. miejsce
Lienz – 29 grudnia 2019 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 15 lutego 2020 (gigant) – 2. miejsce
Sölden – 17 października 2020 (gigant) – 3. miejsce
Courchevel – 12 grudnia 2020 (gigant) – 3. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant) – 2. miejsce
Jasná – 6 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
Sölden – 23 października 2021 (gigant) – 3. miejsce
Killington – 28 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
Lienz – 28 grudnia 2021 (gigant) – 2. miejsce
Schladming – 11 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
Kronplatz – 25 stycznia 2022 (gigant) – 2. miejsce
Méribel – 19 marca 2022 (slalom) – 3. miejsce
Méribel – 20 marca 2022 (gigant) – 3. miejsce
Levi – 19 listopada 2022 (slalom) – 3. miejsce
Levi – 20 listopada 2022 (slalom) – 3. miejsce
Sestriere – 10 grudnia 2022 (gigant) – 3. miejsce
Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom) – 3. miejsce
Semmering – 27 grudnia 2022 (gigant) – 2. miejsce
Zagrzeb – 4 stycznia 2023 (slalom) – 3. miejsce
Kranjska Gora – 7 stycznia 2021 (gigant) – 3. miejsce
Sölden – 28 października 2023 (gigant) – 3. miejsce
Killington – 26 listopada 2023 (slalom) – 2. miejsce
Mont-Tremblant – 2 grudnia 2023 (gigant) – 2. miejsce
Flachau − 16 stycznia 2024 (slalom) – 2. miejsce
Remove ads
Odznaczenia i nagrody
- Krištáľové krídlo (2019)[26]
- Order Ľudovíta Štúra I klasy (2024)[27]
Uwagi
- Ex aequo z Mikaelą Shiffrin.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads