Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Federica Brignone

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Federica Brignone
Remove ads

Federica Brignone (ur. 14 lipca 1990 w Mediolanie) – włoska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i pięciokrotna medalistka mistrzostw świata, a także dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Klub ...
Remove ads

Kariera

Podsumowanie
Perspektywa

Na arenie międzynarodowej Federica Brignone po raz pierwszy pojawiła się 1 grudnia 2005 roku w Alleghe, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła drugiego przejazdu w gigancie. W 2007 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, gdzie jej najlepszym wynikiem było 19. miejsce w supergigancie. Jeszcze trzykrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen w 2009 roku, gdzie zwyciężyła w kombinacji. Wywalczyła także srebrny medal w gigancie na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Regionie Mont Blanc.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 24 października 2009 roku w Sölden, gdzie w tej samej konkurencji zajęła 21. miejsce. Na podium po raz pierwszy stanęła 28 listopada 2009 roku w Aspen, zajmując trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Niemka Kathrin Hölzl oraz Austriaczka Kathrin Zettel. W kolejnych latach wielokrotnie stawała na podium, w tym 24 października 2015 roku w Sölden odniosła swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając giganta.

W 2010 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie była osiemnasta w gigancie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Soczi jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W międzyczasie wzięła udział w mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zdobywając srebrny medal w gigancie. Na podium rozdzieliła tam Tinę Maze ze Słowenii oraz Tessę Worley z Francji. W 2018 roku wywalczyła brązowy medal w gigancie podczas igrzysk w Pjongczangu. Wyprzedziły ją jedynie Mikaela Shiffrin z USA i Ragnhild Mowinckel z Norwegii. Była tam też szósta w supergigancie i ósma w superkombinacji.

Z mistrzostw świata w Åre w 2019 roku wróciła bez medalu. Była tam piąta w gigancie, szósta w superkombinacji i dziesiąta w supergigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 2018/2019 była szósta, zwyciężając jednocześnie w klasyfikacji superkombinacji. W kolejnym sezonie triumfowała w klasyfikacji generalnej oraz klasyfikacjach giganta i superkombinacji, była druga w supergigancie oraz trzecia w klasyfikacjach zjazdu i PAR. Łącznie jedenaście razy stawała na podium, przy czym pięciokrotnie zwyciężała.

Sezon 2020/2021 zakończyła na siódmej pozycji w klasyfikacji generalnej, pięciokrotne stając na podium i odnosząc jedno zwycięstwo. W klasyfikacji supergiganta zajęła drugie miejsce. Na mistrzostwach świata w Cortinie d’Ampezzo w 2021 roku zajęła między innymi szóste miejsce w gigancie równoległym i dziesiąte w supergigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Pekinie wywalczyła dwa medale. Najpierw zdobyła srebrny medal w gigancie, rozdzielając Szwedkę Sarę Hector i Larę Gut-Behrami ze Szwajcarii. Następnie zajęła trzecie miejsce w superkombinacji, ulegając dwóm Szwajcarkom: Michelle Gisin i Wendy Holdener. W klasyfikacji generalnej sezonu 2021/2022 zajęła trzecie, wygrywając jednocześnie klasyfikację supergiganta.

Na mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobyła dwa medale. Najpierw zwyciężyła w kombinacji, wyprzedzając Wendy Holdener i Austriaczkę Ricardę Haaser. Następnie zajęła drugie miejsce w gigancie, plasując się za Shiffrin a przed Ragnhild Mowinckel. W sezonie 2022/2023 siedmiokrotnie stawała na podium, odnosząc jedno zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta, a w klasyfikacji supergiganta zajęła drugie miejsce, ustępując tylko Larze Gut-Behrami.

W sezonie 2023/2024 trzynaście razy stawała na podium, przy czym sześciokrotnie zwyciężała. W klasyfikacji generalnej była druga za Gut-Behrami. Zajęła też drugie miejsce w klasyfikacjach giganta i supergiganta.

Kolejny medal wywalczyła na mistrzostwach świata w Saalbach w 2025 roku, gdzie zdobyła srebro w supergigancie. Wyprzedziła ją jedynie Austriaczka Stephanie Venier, która była szybsza o 0,10 sekundy. Parę dni później Brignone zwyciężyła w gigancie, wyprzedzając Alice Robinson z Nowej Zelandii i Paulę Moltzan z USA.

Jest córką Marii Rosy Quario.

Remove ads

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Więcej informacji Miejsce, Dzień ...

Mistrzostwa świata

Więcej informacji Miejsce, Dzień ...

Mistrzostwa świata juniorów

Więcej informacji Miejsce, Dzień ...

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Austria Sölden24 października 2015 (gigant)
  2. Andora Soldeu27 lutego 2016 (supergigant)
  3. Włochy Kronplatz24 stycznia 2017 (gigant)
  4. Szwajcaria Crans-Montana24 lutego 2017 (superkombinacja)
  5. Stany Zjednoczone Aspen19 marca 2017 (gigant)
  6. Austria Lienz29 grudnia 2017 (gigant)
  7. Austria Bad Kleinkirchheim13 stycznia 2018 (supergigant)
  8. Szwajcaria Crans-Montana4 marca 2018 (superkombinacja)
  9. Stany Zjednoczone Killington25 listopada 2018 (gigant)
  10. Szwajcaria Crans Montana24 lutego 2019 (superkombinacja)
  11. Francja Courchevel17 grudnia 2019 (gigant)
  12. Austria Altenmarkt12 stycznia 2020 (superkombinacja)
  13. Włochy Sestriere18 stycznia 2020 (gigant)
  14. Rosja Roza Chutor2 lutego 2020 (supergigant)
  15. Szwajcaria Crans-Montana23 lutego 2020 (superkombinacja)
  16. Włochy Val di Fassa28 lutego 2021 (supergigant)
  17. Szwajcaria Sankt Moritz12 grudnia 2021 (supergigant)
  18. Austria Zauchensee16 stycznia 2022 (supergigant)
  19. Niemcy Garmisch-Partenkirchen30 stycznia 2022 (supergigant)
  20. Francja Méribel20 marca 2022 (gigant)
  21. Austria Sankt Anton14 stycznia 2023 (supergigant)
  22. Kanada Mont-Tremblant2 grudnia 2023 (gigant)
  23. Kanada Mont-Tremblant3 grudnia 2023 (gigant)
  24. Francja Val d’Isère17 grudnia 2023 (supergigant)
  25. Norwegia Kvitfjell3 marca 2024 (supergigant)
  26. Szwecja Åre9 marca 2024 (gigant)
  27. Austria Saalbach17 marca 2024 (gigant)
  28. Austria Sölden26 października 2024 (gigant)
  29. Austria Semmering28 grudnia 2024 (gigant)
  30. Austria Altenmarkt11 stycznia 2025 (zjazd)
  31. Włochy Cortina d’Ampezzo19 stycznia 2025 (supergigant)
  32. Niemcy Garmisch-Partenkirchen25 stycznia 2025 (zjazd)
  33. Włochy Sestriere21 lutego 2025 (gigant)
  34. Włochy Sestriere22 lutego 2025 (gigant)
  35. Norwegia Kvitfjell2 marca 2025 (supergigant)
  36. Szwecja Åre8 marca 2025 (gigant)
  37. Włochy La Thuile14 marca 2025 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

  1. Stany Zjednoczone Aspen28 listopada 2009 (gigant) – 3. miejsce
  2. Niemcy Arber-Zwiesel6 lutego 2011 (gigant) – 2. miejsce
  3. Austria Lienz28 grudnia 2011 (gigant) – 2. miejsce
  4. Słowenia Kranjska Gora21 stycznia 2012 (gigant) – 2. miejsce
  5. Szwecja Åre9 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
  6. Austria Schladming18 marca 2012 (gigant) – 3. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Aspen29 listopada 2014 (gigant) – 3. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Aspen27 listopada 2015 (gigant) – 3. miejsce
  9. Szwecja Are12 grudnia 2015 (gigant) – 3. miejsce
  10. Austria Flachau17 stycznia 2016 (gigant) – 3. miejsce
  11. Słowacja Jasná7 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
  12. Szwajcaria Crans-Montana26 lutego 2017 (superkombinacja) – 2. miejsce
  13. Stany Zjednoczone Squaw Valley10 marca 2017 (gigant) – 2. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Aspen16 marca 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  15. Austria Bad Kleinkirchheim14 stycznia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  16. Włochy Kronplatz23 stycznia 2018 (gigant) – 3. miejsce
  17. Austria Sölden27 października 2018 (gigant) – 2. miejsce
  18. Andora Soldeu14 marca 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Killington30 listopada 2019 (gigant) – 2. miejsce
  20. Szwajcaria Sankt Moritz14 grudnia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
  21. Bułgaria Bansko24 stycznia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Bułgaria Bansko25 stycznia 2020 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Niemcy Garmisch-Partenkirchen8 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  24. Włochy La Thuile29 lutego 2020 (supergigant) – 2. miejsce
  25. Austria Sölden17 października 2020 (gigant) – 2. miejsce
  26. Francja Courchevel14 grudnia 2020 (gigant) – 2. miejsce
  27. Francja Val d’Isère20 grudnia 2020 (supergigant) – 3. miejsce
  28. Szwajcaria Crans-Montana24 stycznia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  29. Szwajcaria Lenzerheide6 marca 2022 (gigant) – 2. miejsce
  30. Słowenia Kranjska Gora8 stycznia 2023 (gigant) – 2. miejsce
  31. Austria Sankt Anton15 stycznia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
  32. Włochy Kronplatz24 stycznia 2023 (gigant) – 3. miejsce
  33. Szwajcaria Crans-Montana26 lutego 2023 (zjazd) – 2. miejsce
  34. Szwecja Åre10 marca 2023 (gigant) – 2. miejsce
  35. Andora Soldeu16 marca 2023 (supergigant) – 2. miejsce
  36. Austria Sölden28 października 2023 (gigant) – 2. miejsce
  37. Szwajcaria Sankt Moritz9 grudnia 2023 (zjazd) – 3. miejsce
  38. Austria Lienz28 grudnia 2023 (gigant) – 2. miejsce
  39. Słowenia Kranjska Gora6 stycznia 2024 (gigant) – 3. miejsce
  40. Szwajcaria Crans-Montana17 lutego 2024 (zjazd) – 2. miejsce
  41. Szwajcaria Crans-Montana18 lutego 2024 (supergigant) – 2. miejsce
  42. Austria Saalbach22 marca 2024 (supergigant) – 2. miejsce
  43. Austria Altenmarkt-Zauchensee12 stycznia 2025 (supergigant) – 3. miejsce
  44. Włochy Cortina d’Ampezzo18 stycznia 2025 (zjazd) – 3. miejsce
  45. Niemcy Garmisch-Partenkirchen26 stycznia 2025 (supergigant) – 3. miejsce
  46. Włochy La Thuile13 marca 2025 (supergigant) – 3. miejsce
  47. Stany Zjednoczone Sun Valley23 marca 2025 (supergigant) – 3. miejsce
  48. Stany Zjednoczone Sun Valley25 marca 2025 (gigant) – 2. miejsce
Remove ads

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads