Piotr Adamowicz

Piotr Adamowicz (ur. 26 czerwca 1961 w Elblągu^[1]) – polski dziennikarz prasowy i publicysta, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, poseł na Sejm IX i X kadencji.

Piotr Adamowicz

Piotr Adamowicz (2022)
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1961 Elbląg
Zawód, zajęcie	dziennikarz prasowy
Stanowisko	poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019)
Odznaczenia

Życiorys

Syn społecznika i ekonomisty Ryszarda oraz ekonomistki Teresy z domu Stuńdzia. Jego młodszy brat Paweł Adamowicz był prezydentem Gdańska. Piotr Adamowicz w 1980 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku^[2]. Od końca lat 70. związany z działalnością opozycyjną^[1], początkowo jako współpracownik ROPCiO, następnie Ruchu Młodej Polski. W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 zajmował się dystrybucją pism protestujących w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Był etatowym pracownikiem Komisji Krajowej „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. W styczniu 1982 został internowany, zwolnienie uzyskał w sierpniu tego samego roku. Do 1987 pozostawał bez stałego zatrudnienia, następnie do 1989 pracował w administracji Gdańskiego Towarzystwa Naukowego^[3]. Do końca lat 80. współpracował z podziemnymi strukturami NSZZ „S”^[4], zajmując się m.in. kolportażem wydawnictw drugiego obiegu. Był też związany z periodykiem „Przegląd Polityczny”^[3].

Od 1988 związany z dziennikarstwem. Był korespondentem agencji Agence France-Presse, współpracownikiem Reutersa, Deutsche Presse-Agentur, włoskiej agencji ANSA i NBC. Do 1993 publikował w „Życiu Warszawy”, następnie do 2010 w „Rzeczpospolitej”^[4]. Został też doradcą społecznym Fundacji Centrum Solidarności i Europejskiego Centrum Solidarności, a także przedstawicielem części gdańskich opozycjonistów (m.in. Lecha Wałęsy, Bogdana Borusewicza i Donalda Tuska) w kontaktach z Instytutem Pamięci Narodowej^[3].

Jest autorem części biogramów zamieszczanych w trzytomowej publikacji Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89 (Ośrodek Karta, Warszawa 2000, 2002 i 2006), współautorem książki Gdańsk według Lecha Wałęsy (Urząd Miejski, Gdańsk 2008). Opracował też autorskie wspomnienia Danuty Wałęsy Marzenia i tajemnice (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011).

W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji z ramienia Koalicji Obywatelskiej w okręgu gdańskim, otrzymując 41 795 głosów^[5]. W Sejmie zasiadł w Komisji Kultury i Środków Przekazu^[2]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 23 147 głosów^[6]. W X kadencji został członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą^[7] oraz zastępcą przewodniczącego Komisji Kultury i Środków Przekazu^[8] (w czerwcu 2024 objął funkcję jej przewodniczącego^[9]).

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2019		Koalicja Obywatelska	Sejm IX kadencji	nr 25	41 795 (7,90%)[5]
2023			Sejm X kadencji		23 147 (3,76%)[6]

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2009 odznaczony przez Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[10]. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności^[11]. Dwukrotnie wyróżniany nagrodami Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich^[4].