Piotr Gontarczyk

Piotr Gontarczyk (ur. 29 kwietnia 1970 w Żyrardowie) – polski politolog, historyk i publicysta, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce.

Piotr Gontarczyk

Piotr Gontarczyk (2018)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1970 Żyrardów
Doktor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	2003 – nauki o polityce Uniwersytet Warszawski
Praca zawodowa
Instytucja	Biuro Rzecznika Interesu Publicznego
Stanowisko	współpracownik rzecznika
Okres zatrudn.	1998–2005
Instytut	Instytut Pamięci Narodowej
Biuro	Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów
Stanowisko	zastępca dyrektora
Okres zatrudn.	2006–2007
Instytut	Instytut Pamięci Narodowej
Biuro	Lustracyjne
Stanowisko	zastępca dyrektora
Okres zatrudn.	od 2007
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, na którym w marcu 2003 na obronił napisaną pod kierunkiem Kazimierza Przybysza pracę doktorską pt. Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy w latach 1942–1945^[1], wyróżnioną w 2004 Nagrodą im. Jerzego Łojka^[2]. Studiował także w Instytucie Historii UW^[3].

W latach 1998–2005 pracował w Biurze Rzecznika Interesu Publicznego, był m.in. współpracownikiem zastępcy rzecznika, sędziego Krzysztofa Kauby^[4]. Od 2006 był zastępcą dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej^[5]. We wrześniu 2007 został mianowany zastępcą dyrektora Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej^[6].

Jest autorem kilkuset artykułów i polemik na łamach periodyków naukowych, m.in. w Zeszytach Historycznych, Arcanach, Glaukopisie, Dziejach Najnowszych, „Zeszytach Historycznych WIN-u”, „Biuletynie Kwartalnym Radomskiego Towarzystwa Naukowego”, Biuletynie Instytutu Pamięci Narodowej i roczniku naukowym IPN Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989^[2], a także wielu gazet i czasopism, np. „Życia”, „Rzeczpospolitej”, „Gazety Polskiej”, Naszego Dziennika, Polityki, Gazety Wyborczej, Uważam Rze, Do Rzeczy^[7], „Więzi”, Najwyższy Czas!, Tygodnika Solidarność, „Ozonu”, Wprostu i Życia Warszawy^[8].

Jest weteranem korporacji akademickiej „Respublica”. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Filistrów Polskich Korporacji Akademickich.

Życie prywatne

Jest mężem Anety Gontarczyk, członkini Komisji Weryfikacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych^[9]. Ma córkę Liwię Aleksandrę.

Nagrody i odznaczenia

• W 2009 tygodnik „Gazeta Polska” przyznał mu tytuł „Człowieka Roku 2008” za monografię SB a Lech Wałęsa (2008); razem z nim wyróżnienie otrzymał współautor publikacji Sławomir Cenckiewicz^[10]
• W lutym 2009, za zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski, nadano mu Złoty Krzyż Zasługi^[11]. W kwietniu 2009 prezydent Lech Kaczyński zmienił to postanowienie i odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, za wybitne zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski^[12].
• 2010: Wyróżnienie przyznane przez Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu^[13]

Wybrane publikacje

• (współautorzy: Marek Jan Chodakiewicz, Leszek Żebrowski) Tajne oblicze GL-AL, PPR. Dokumenty, Tom 1–3, Warszawa: „Burchard Edition” 1997–1999^[14]
• Pogrom? Zajścia polsko-żydowskie w Przytyku 9 marca 1936 r. Mity, fakty, dokumenty, Biała Podlaska: „Rekonkwista” – Pruszków: Rachocki i S-ka 2000^[15]
• Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941–1944, Warszawa: „Fronda” 2003^[16] (wyd. 2 – 2013).
• Tajny współpracownik „Święty”: dokumenty archiwalne sprawy Mariana Jurczyka, Warszawa: Arwil 2005^[17]
• Kłopoty z historią: publicystyka z lat 1996–2005, Warszawa: Wydawnictwo Arwil 2006^[18]
• (współautor: Sławomir Cenckiewicz) SB a Lech Wałęsa, Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu 2008^[19]
• Nowe kłopoty z historią: publicystyka z lat 2005–2008, Warszawa: Wydawnictwo Prohibita Paweł Toboła-Pertkiewicz 2008^[18]
• (redakcja) Marzec 1968 w dokumentach MSW, t. 1: Niepokorni, red. nauk. i wstęp Franciszek Dąbrowski, Piotr Gontarczyk, Paweł Tomasik, wybór Franciszek Dąbrowski, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, „Niepokorni” 2008^[20]
• (redakcja) Marzec 1968 w dokumentach MSW, t. 2: Kronika wydarzeń, red. nauk. i wstęp Franciszek Dąbrowski, Piotr Gontarczyk, Paweł Tomasik, wybór Franciszek Dąbrowski, Paweł Tomasik, Cyprian Wilanowski, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu 2009^[21]
• Najnowsze kłopoty z historią: publicystyka z lat 2008–2012, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo 2013^[22]
• (redakcja) Afera „Żelazo” w dokumentach MSW i PZPR, wybór, wstęp i oprac. Witold Bagieński, Piotr Gontarczyk, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu 2013.
• biogram w Polski Słownik Biograficzny: Szkliniarz Paweł (2012).

Filmografia

Współtworzył i udzielał wypowiedzi w filmach dokumentalnych:

• 2007: Odkryć prawdę, wypowiedzi autorskie
• 2008: Mord założycielski (spektakl Teatru Telewizji), konsultacja historyczna’^[23]
• 2008: TW „Bolek”, wypowiedzi autorskie
• 2011: Betar, scenariusz i konsultacja naukowa
• 2009: Towarzysz generał, wypowiedzi autorskie^[24][25]
• 2010: New Poland, wypowiedzi autorskie
• 2011: Towarzysz generał idzie na wojnę, wypowiedzi autorskie^[26].