Piotr Wala

Piotr Wala (ur. 16 grudnia 1936 w Bystrej Śląskiej, zm. 22 października 2013^[2][3] w Bielsku-Białej) – polski skoczek narciarski, olimpijczyk, trzykrotny mistrz Polski. Dwukrotny uczestnik mistrzostw świata.

Piotr Wala

Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1936 Bystra Śląska
Data i miejsce śmierci	22 października 2013 Bielsko-Biała
Klub	KKS Bielsko
Rekord życiowy	128 m na Kulm w Tauplitz (1962)[1]

Kariera

Początkowo Wala uprawiał narciarstwo alpejskie w klubie KKS Bielsko. Później zdecydował się przejść do skoków; wielokrotnie startował w zawodach juniorów klasy C^[1]. W 1956 wygrał sobotnio-niedzielny konkurs w Szklarskiej Porębie, w którym brali udział olimpijczycy z Cortiny d’Ampezzo. Drugiego dnia ustanowił rekord skoczni^[1]. Został powołany na Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny.

Wala miał wystartować w Turnieju Czterech Skoczni 1959/60, jednak zawodnicy bloku wschodniego wycofali się na znak protestu wobec niewywieszenia w Oberstdorfie flagi NRD^[1]. Skakał za to w cyklu zawodów w NRD, w Oberwiesenthal, Brotterode i Oberhofie. Podczas jednego z konkursów upadł i doznał kontuzji kolana, co wykluczyło go na sześć tygodni z treningów i z występu na igrzyskach w Squaw Valley.

W sezonie 1961/1962 po raz pierwszy zaprezentował się w Turnieju Czterech Skoczni w RFN i w Austrii. Zajął 16. miejsce^[4], a najwyżej uplasował się w Oberstdorfie, gdzie był 17.^[5] Podczas ceremonii otwarcia mistrzostw świata w Zakopanem wciągał na maszt flagę FIS-u^[1]. Podczas konkursu na Średniej Krokwi w pierwszej serii oddał jeden z najdłuższych skoków, jednak upadł. W drugiej zdenerwowany sytuacją, ponownie nie ustał skoku^[1]. Ustał tylko w trzeciej próbie. Ostatecznie był 35. Na Wielkiej Krokwi zajął 8. pozycję. Na skoczni Kulm w Tauplitz uzyskał odległość 128 m, co było nowym rekordem Polski. Został też mistrzem kraju na skoczni dużej i normalnej^[6] oraz wygrał memoriał Czecha i Marusarzówny. Rok później obronił tytuł mistrza na dużym obiekcie.

W sezonie 1963/1964 ponownie startował w TCS. W Bischofshofen był 11.^[5] Na olimpiadę do Innsbrucku pojechał z anginą. Zajął tam 22. na normalnej i 15. miejsce na dużej skoczni^[7]. Został też wicemistrzem i brązowym medalistą mistrzostw Polski.

Rok później skakał w Oberstdorfie podczas TCS. Był tam 23.^[5] Na MP zdobył brąz.

W sezonie 1965/66 uplasował się na 10. pozycji w Turnieju Czterech Skoczni^[8]. Startował także na mistrzostwach świata w Oslo-Holmenkollen w roku 1966. W drugiej serii po swoim skoku był czwarty, a zostało jeszcze dwóch skoczków. Wala udał się wówczas do restauracji. Tam dowiedział się, że seria została anulowana i będzie powtarzana. Polak skoczył w niej słabo^[1]. Na MP zdobył dwa srebrne medale.

Rok później w Turnieju był dopiero 55.^[9]; zajął 2. miejsce na mistrzostwach Polski. Nie znalazł się w kadrze na igrzyska w Grenoble. W 1969 postanowił zakończyć sportową karierę.

Życie prywatne

Wala prowadził prywatny zakład^[1]. Jego żona Natalia jest gimnastyczką i medalistką olimpijską z igrzysk 1956 w Melbourne. Mieszkał w Bystrej.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

1964 Innsbruck

–

22. miejsce (K-70), 15. miejsce (K-90)

Starty P. Wali na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Nota	Strata	Zwycięzca
22.	31 stycznia	1964	Innsbruck/Seefeld in Tirol	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-70	indywid.	74,0 m	75,0 m	74,0 m	201,0 pkt.	28,9 pkt.	Veikko Kankkonen
15.	9 lutego	1964	Innsbruck	Bergisel	K-90	indywid.	86,5 m	88,0 m	80,0 m	205,5 pkt.	25,2 pkt.	Toralf Engan

Mistrzostwa świata

1962 Zakopane	–	35. miejsce (K-70), 8. miejsce (K-90)
1966 Oslo	–	28. miejsce[10] (K-70), 38. miejsce[11] (K-90)

Turniej Czterech Skoczni

10. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
17	23	27	34	16
12. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
24	29	31	11	20
13. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
23	48	-	43	?
14. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
9	24	20	13	10
15. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
29	28	66	64	55
16. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
69	-	-	-	?

Mistrzostwa Polski

• trzykrotny mistrz Polski: 1962, 1963 (K-90), 1962 (K-70)^[6]
• czterokrotny wicemistrz Polski: 1964, 1966 (K-90), 1966, 1967 (K-70)^[6]
• dwukrotny brązowy medalista MP: 1964, 1965 (K-70)^[6].

Inne

• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1962 – 1. miejsce.