Rajmund Bergel

Rajmund Michał Bergel (ur. 12 sierpnia 1894 w Jordanowie^[1], zm. 2 sierpnia 1937 w Myślenicach) – polski poeta, krytyk literacki, dramaturg, kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Rajmund Bergel

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1894 Jordanów
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1937 Myślenice
Przebieg służby
Lata służby	od 1914
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	II Brygada Legionów Polskich, 3 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Kaniowem
Późniejsza praca	nauczyciel, literat
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się jako syn sędziego Andrzeja i Marii Płatkowskich^[1]. Ukończył gimnazjum w Tarnowie^[1]. Wydawał pismo „Kujmy Broń”^[1]. Był działaczem „Promienistych” – młodzieżowej organizacji niepodległościowej. Wraz z ojcem – Andrzejem – w latach 1912–1913 na terenie Tarnowa zakładał oddziały Związku Strzeleckiego. Studiował polonistykę i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przerwał studia wstępując do wojska.

Od 1914 pełnił służbę w 2 pułku piechoty Legionów^[1]. Przeszedł z pułkiem przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą,. Uczestniczył 11 maja 1918 w bitwie pod Kaniowem, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej^[1]. Podczas pobytu w obozach jenieckich w Brześciu i Güstrow nabawił się choroby płuc.

Po wojnie pełnił służbę w Wojsku Polskim^[1]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 849. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 pełnił służbę w 67 pułku piechoty w Brodnicy będąc jednocześnie „odkomenderowany” na Uniwersytet Jagielloński, na którym kontynuował studia^[2]. W 1924 był już oficerem rezerwy 67 pp^[3]. Z czynnej służby wojskowej został zwolniony ze względu na stan zdrowia.

Ukończył przerwane studia, objął posadę nauczyciela w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach, gdzie uczył języka polskiego^[4] i pracował przez dziesięć lat do 1 grudnia 1933.

Był twórcą postromantycznych wierszy na temat walki legionistów („Tułaczym szlakiem”), pisał również dramaty, prace historyczne i z zakresu krytyki literackiej. Był autorem słów do utworu „Piechur”.

Jego żoną była od 1923 Paulina, z domu Zielińska^[1].

Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Jakuba na Stradomiu.

Jego imieniem nazwano ulicę w Myślenicach oraz pracownię nr 20 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7020 – 17 maja 1922^[5]
• Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Odznaka pamiątkowa Związku Kaniowczyków „Krzyż Kaniowski”