Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Rohan Bopanna
hinduski tenisista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Rohan Bopanna (ur. 4 marca 1980 w Bengaluru) – hinduski tenisista, zwycięzca French Open 2017 w grze mieszanej, zwycięzca Australian Open 2024 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant kraju w Pucharze Davisa i Pucharze Hopmana, olimpijczyk z Londynu (2012), Rio de Janeiro (2016) i Paryża (2024), medalista igrzysk azjatyckich oraz igrzysk afro-azjatyckich.
_(52883313459).jpg)
Remove ads
Kariera tenisowa
Podsumowanie
Perspektywa
Karierę zawodową rozpoczął w roku 2003. Wygrywał turnieje rangi ITF Men’s World Tennis Tour, jak i z serii ATP Challenger Tour. Pierwszy challengerowy tytuł wywalczył w Denver wspólnie z Aisamem-ul-Haq Qureshim. W roku 2006 osiągnął swój pierwszy finał rozgrywek ATP World Tour, w Ćennaju, będąc w parze z Prakashem Amritrajem (porażka z duetem Michal Mertiňák-Petr Pála). We wrześniu osiągnął swój drugi finał imprezy ATP World Tour, w Mumbaju, grając wspólnie z Mustafą Ghouse, gdzie w meczu o tytuł nie sprostali parze Mario Ančić-Mahesh Bhupathi.
W sezonie 2007, w sierpniu, doszedł do finału turnieju ATP World Tour w Mumbaju, grając z Qureshim. Kolejny finał rozgrywek ATP World Tour osiągnął w lipcu 2008 roku w Newport, na nawierzchni trawiastej (z Qureshim), a na początku sierpnia odniósł pierwsze zwycięstwo w rozgrywkach rangi ATP World Tour, w Los Angeles. W finale pokonali wspólnie z Erikiem Butorakiem parę Travis Parrott-Dušan Vemić 7:6(5), 7:6(5)[1].
We wrześniu 2008 roku awansował wraz z Maksem Mirnym do finału turnieju w Petersburgu. Na początku sezonu 2009 osiągnął razem z Jarkko Nieminenem finał rozgrywek w San Josè. Po drodze zdołali wyeliminować deblową parę nr 1. w rankingu światowym, Boba Bryana i Mike’a Bryana[2], lecz w spotkaniu finałowym przegrali z parą Tommy Haas-Radek Štěpánek 2:6, 3:6.
Sezon 2010 Bopanna rozpoczął od turnieju w Ćennaju, ale odpadł w początkowej fazie rywalizacji, wspólnie z Bhupathim. W dniach 1–7 lutego wziął udział w turnieju SA Tennis Open rozgrywanym w Johannesburgu. W parze z Aisamem-ul-Haq Qureshim wygrał swój drugi turniej ATP World Tour. W drodze po tytuł pokonali m.in. parę nr 2. turnieju Johan Brunström-Jean-Julien Rojer, duet nr 3. rozgrywek Eric Butorac-Rajeev Ram, a w finale wynikiem 2:6, 6:3, 10-5 debel Karol Beck-Harel Lewi. Na początku kwietnia osiągnął wspólnie z Qureshim finał turnieju na kortach ziemnych w Casablance, jednak mecz finałowy przegrali z deblem Robert Lindstedt-Horia Tecău 2:6, 6:3, 7-10. Swój kolejny finał rozgrywek ATP World Tour Hindus rozegrał wspólnie z Qureshim w Nicei. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Bopanny z deblem nr 3. turnieju Marcelo Melo i Bruno Soaresem. Pod koniec lipca Hindus wspólnie z Belgiem Kristofem Vliegenem dotarli do finału zawodów w Atlancie. Decydujący o tytule pojedynek para przegrała jednak z Amerykanami Scottem Lipskym i Rajeevem Ramem. Pod koniec sierpnia Bopanna razem z Qureshim awansowali do finału imprezy w New Haven, eliminując pod drodze m.in. debel grający z nr 2. Mahesh Bhupathi-Maks Mirny. W finale jednak przegrali po raz kolejny w sezonie z duetem Lindstedt-Tecău. Na początku września awansował z Qureshim do finału wielkoszlemowego US Open. Po drodze pokonał duet nr 2. w turnieju Daniel Nestor-Nenad Zimonjić, jednak w finale azjatycki debel przegrał 6:7(5), 6:7(4) z braćmi Bobem i Mike Bryanami. Pod koniec października Hindus wraz z Qureshim zagrał w Petersburgu, gdzie Bopanna osiągnął tam siódmy finał w sezonie, jednak w finale musiał uznać wyższość Włochów Daniele Braccialiego i Potito Starace.
W czerwcu 2011 roku, w parze z Qureshim wygrali zawody w niemieckim Halle, pokonując w finale duet Robin Haase-Milos Raonic. W połowie października azjatycki debel triumfował w Sztokholmie, gdzie w finale byli lepsi od pary Marcelo Melo-Bruno Soares. Miesiąc później Azjaci zwyciężyli po raz pierwszy w karierze w zawodach kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Paryżu[3]. W drodze po tytuł pokonali m.in. parę Michaël Llodra-Nenad Zimonjić, a w finale Francuzów Juliena Benneteau i Nicolasa Mahuta.
W marcu 2012 roku, w parze z Maheshem Bhupathim, Bopanna wygrał zawody w Dubaju. W finale hinduski debel odniósł zwycięstwo nad polską parą Fyrstenberg–Matkowski 6:4, 3:6, 10-5[4]. W sierpniu osiągnął finał rozgrywek w Cincinnati, gdzie występował razem z Bhupathim, a w październiku w Szanghaju. Drugi tytuł w sezonie Hindusi wywalczyli na początku listopada w Paryżu w ramach rozgrywek ATP World Tour Masters 1000. Finał wygrali 7:6(6), 6:3 z Aisamem-ul-Haq Qureshim i Jeanem-Julienem Rojerem. W listopadzie para z Indii osiągnęła finał turnieju ATP World Tour Finals rozgrywanego w Londynie. Debel w finale uległ Marcelowi Granollersowi i Markowi Lópezowi 5:7, 6:3, 3-10.
Pierwszy finał w 2013 roku Bopanna osiągnął pod koniec lutego w Marsylii, w parze z Colinem Flemingiem. W decydującym spotkaniu pokonali 6:4, 7:6(3) debel Aisam-ul-Haq Qureshi i Jean-Julien Rojer. Do kolejnego finału w roku Bopanna awansował z Maheshem Bhupathim, w Rzymie, zawodach z serii ATP World Tour Masters 1000. Hinduska para w finale nie sprostała Bobowi i Mike’owi Bryanom. Drugi turniej w sezonie Hindus wygrał w październiku, w Tokio. Tworzył wówczas parę deblową z Édouardem Rogerem-Vasselinem w finale pokonując Jamiego Murraya i Johna Peersa.
W 2014 roku Bopanna ponownie zaczął startować z Aisamem-ul-Haq Qureshim. Debliści wspólnie, w styczniu, awansowali do finału w Sydney, w którym ponieśli porażkę z Danielem Nestorem i Nenadem Zimonjiciem. W lutym azjatycki debel zwyciężył podczas rywalizacji w Dubaju, po finale z Danielem Nestorem i Nenadem Zimonjiciem. W maju Azjaci zanotowali finał w Nicei, w którym ulegli parze Martin Kližan–Philipp Oswald.
W sezonie 2015 pierwszy tytuł Bopanna wygrał w styczniu podczas turnieju w Sydney, startując w parze z Danielem Nestorem. Kolejne zwycięstwo debel odniósł w Dubaju, pokonując w finale Qureshiego i Zimonjicia. W Casablance razem z Florinem Mergeą przegrali w meczu mistrzowskim z parą Rameez Junaid–Adil Shamasdin. Na początku maja Bopanna z Mergeą zostali mistrzami ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie, po zwycięskiej rundzie finałowej z Marcinem Matkowskim i Nenadem Zimonjiciem. W czerwcu Hindus został mistrzem zawodów w Stuttgarcie razem z Mergeą. W finale debel ten był lepszy od Alexandra Peii i Bruna Soaresa. Tydzień później w Halle przegrali w ostatnim meczu z parą Raven Klaasen–Rajeev Ram. Na koniec sezonu dotarli do finału turnieju ATP World Tour Finals w Londynie, lecz ulegli w nim duetowi Jean-Julien Rojer–Horia Tecău.
Sezon 2016 Hindus zaczął od awansu do finału turnieju w Sydney wspólnie z Mergeą, jednakże ulegli w nim Jamiemu Murrayowi oraz Bruno Soaresowi. Drugi w sezonie finał Hindus osiągnął na początku maja w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie ponosząc porażkę z Jeanem-Julienem Rojerem i Horią Tecău. W sierpniu zajął 4. miejsce w turnieju gry mieszanej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro partnerując Sanii Mirzie.
W sezonie 2017 Bopanna został mistrzem French Open w konkurencji gry mieszanej, partnerując Gabrieli Dabrowskiej. W finale pokonali 2:6, 6:2, 12–10 Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha broniąc w super tie-breaku dwóch piłek meczowych[5]. Bopanna wygrał również trzy turnieje w grze podwójnej, z różnymi partnerami. Odniósł sukces najpierw w Ćennaju, potem w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo i w Wiedniu. W stolicy Austrii Bopanna wygrał finał 7:6(7), 6:7(4), 11–9 wspólnie z Pablem Cuevasem przeciwko Marcelo Demolinerowi i Samowi Querreyowi w drugim secie broniąc dwa meczbole[6]. Ponadto Hindus zagrał w trzech przegranych finałach.
W styczniu 2018 roku Hinus został finalistą miksta podczas Australian Open w parze z Tímeą Babos. W sezonach 2019 i 2020 wygrał po jednym tytule deblowym.
Kolejne trzy turnieje Bopanna zakończył zwycięstwem w 2022 roku, a w trzech kolejnych przegrał w finale. W 2023 roku grał w parze z Matthew Ebdenem, z którym osiągnął siedem finałów, w dwóch triumfując. Debliści we wrześniu zostali finalistami US Open, mecz o tytuł przegrywając 6:2, 3:6, 4:6 Rajeevem Ramem i Joem Salisburym. Ponadto w tym samym sezonie Bopanna awansował do finału gry mieszanej wspólnie z Sanią Mirzą na Australian Open.
Pierwszy wielkoszlemowy tytuł w deblu Bopanna zdobył w styczniu 2024 roku podczas Australian Open, razem z Matthew Ebdenem. W finałowym meczu debel Bopanna–Ebden pokonał 7:6(0), 7:5 z Simona Bolelliego i Andreę Vavassoriego. Drugi i ostatni w sezonie turniej Hindus wygrał w Miami, wspólnie z Ebdenem. Pod koniec lipca Bopanna wystartował na igrzyskach olimpijskich w Paryżu, w grze podwójnej z Sriramem Balajim. Hindusi odpadli z rywalizacji w pierwszej rundzie.
Rohan Bopanna reprezentuje swój kraj w rozgrywkach międzynarodowych. W Pucharze Davisa zadebiutował w roku 2002 przeciwko Australii. W 2003 roku jego zespół był bliski awansu do grupy światowej, gdzie gra 16. najlepszych męskich reprezentacji na świecie. W play-offach o wejście do czołówki Indie przegrały z Holandią 0:5. Również w 2005 roku i 2009 odpadł z rywalizacji w play-offach, natomiast w 2010 roku awansował z zespołem do najwyższej klasy, eliminując Brazylię, z którą Hindus zdobył decydujący punkt, po wygranej nad Ricardo Mello.
Ponadto brał udział w nieoficjalnych mistrzostwach drużyn mieszanych, Pucharze Hopmana, najczęściej partnerując Sanii Mirzie.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w lipcu 2007 roku na 213. miejscu, a w klasyfikacji deblistów 29 stycznia 2024 został liderem rankingu.
W roku 2018 został laureatem nagrody Arjuna Award[7].
Finały w turniejach ATP Tour
Gra podwójna (26–37)
Gra mieszana (1–2)
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads