Roman Pampuch

Roman Pampuch (ur. 4 marca 1927 w Bydgoszczy, zm. 13 lutego 2017 w Krakowie^[1]) – polski profesor nauk technicznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Członek rzeczywisty PAN^[2], doktor honoris causa AGH^[3].

Roman Pampuch

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1927 Bydgoszcz
Data i miejsce śmierci	13 lutego 2017 Kraków
Profesor nauk technicznych
Specjalność: Inżynieria materiałowa
Alma Mater	Politechnika Śląska w Gliwicach
Doktorat	1954
Profesura	1976
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
Praca zawodowa
Uczelnia	Akademia Górniczo-Hutnicza
Okres zatrudn.	1962–
Dziekan
Wydział	Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Okres spraw.	1967–1971
Odznaczenia

Życiorys

Wykształcenie średnie uzyskał w ramach tajnego nauczania w czasie okupacji niemieckiej, a maturę zdał w Częstochowie w 1945 roku. Dyplom mgr inż. chemii zdobył na Wydziale Ceramicznym Politechniki Śląskiej trzy lata później. Stopień naukowy doktora nauk chemicznych uzyskał na Politechnice Wrocławskiej w 1954 roku; habilitację z zakresu nauk technicznych w Akademii Górniczo Hutniczej w 1963 roku; stanowisko profesora nadzwyczajnego nauk technicznych w 1969; natomiast profesora zwyczajnego nauk technicznych w roku 1976.

Przebieg pracy zawodowej

W Głównym Instytucie Górnictwa był organizatorem i kierownikiem pracowni fizykochemicznej Zakładu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu w latach 1948–1955. Następnie w latach 1955-1961 w Instytucie Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach kierował Zakładem Fizykochemicznym, w latach 1962–1967 na AGH był kierownikiem pracowni Fizykochemii Krzemianów Katedry Chemii Krzemianów, kierownikiem Katedry Nauki o Materiałach od 1967 i twórcą Katedry Ceramiki Specjalnej, prodziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki w latach 1964–1968, dziekanem w latach 1969–1971, a także dyrektorem Instytutu Ceramiki Specjalnej i Ogniotrwałej w latach 1969–1973 oraz dyrektorem naukowym Instytutu Inżynierii Materiałowej. Od 1969 roku należał do PZPR^[4].

Od 1983 był członkiem korespondentem PAN, a od 1993 członek rzeczywistym tej organizacji. W roku 1993 uzyskał status członka czynnego Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1996–1997 pełnił obowiązki prezydenta Międzynarodowej Akademii Ceramiki. Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Ceramicznego^[5] i Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego^[6] oraz członkiem Prezydium Polskiego Stowarzyszenia Biomateriałów.

Pampuch jest autorem 221 artykułów w recenzowanych czasopismach, 7 monografii i podręczników, współautorem 26 patentów. Wypromował 33 doktorów, a 8 jego wychowanków uzyskało tytuł profesora.

W roku 1999 nadano mu tytuł doktora honoris causa AGH.

Zmarł w Krakowie, pochowany 21 lutego 2017 na cmentarzu Podgórskim (kwatera XXIX-6-10)^[7]

Grób prof. Romana Pampucha na cmentarzu Podgórskim

Badania

Roman Pampuch prowadził badania w następujących zakresach:

• fizykochemia węgla i procesów karbonizacji związków organicznych, mechanizm częściowego uwodornienia węgla, podstawy technologii otrzymywania włókien węglowych dla techniki i medycyny;
• krystalochemia krzemianów i przemian fazowych w krzemianach, szczególnie procesów rozkładu termicznego, określenie natury amorficznych faz przejściowych w procesach rozkładu glinokrzemianów oraz mechanizmu topotaktycznych reakcji rozkładu wodorotlenków;
• zjawiska spiekania nieorganicznych ciał stałych, sformułowanie mechanizmu przegrupowania ziarn, określenie roli wewnętrznych naprężeń w toku spiekania w zjawiskach zagęszczania i rozrostu ziarn;
• mechanizm samorozwijających się reakcji wysokotemperaturowych (spalanie w fazie stałej, SHS), ich zastosowanie do syntezy związków wysokotemperaturowych, sprecyzowanie specyficznego mechanizmu „wędrującej strefy reakcyjnej” w SHS, nowe kierunki kształtowania unikalnej mikrostruktury materiałów ceramicznych drogą wykorzystania SHS.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”^[4]
• Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla miasta Krakowa” (1969)^[8]

Źródło:^[9].

Nagrody

• Nagroda Prezesa Rady Ministrów za całokształt osiągnięć naukowych (1996)
• Nagroda Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego im. Leo Stuijtsa (1997)
• Nagroda Ministerstwa Edukacji Narodowej (I, II, III stopnia)
• Nagroda Rektora AGH za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne
• Nagroda Ministerstwa Zdrowia
• Nagroda Miasta Krakowa w dziedzinie nauki i techniki (2006)
• Nagroda im. prof. Antoniego Hoborskiego - „Diamentowa Kula” w zakresie nauk chemicznych (2015)

Źródło:^[9].