Setar

Setar (pers. سه‌تار, przy czym seh znaczy „trzy” a tār „struna”) – tradycyjny perski instrument strunowy szarpany z pudłem rezonansowym, gryfem i 22–28 ruchomymi progami na podstrunnicy.

Setar

Klasyfikacja naukowa	321.321 Chordofon złożony
Klasyfikacja praktyczna	Strunowy, szarpany
Podobne instrumenty	tar sitar

Opis

Pierwsze wzmianki o setarze pojawiały się w literaturze perskiej od ok. XII wieku^[1]. Pierwsze graficzne przedstawienia setaru pochodzą z XVI-wiecznych manuskryptów^[1]. Setar jest wersją dwustrunowego dotaru wywodzącego się z tanburu, do którego dodano trzecią strunę – stąd też nazwa instrumentu^[1]. Współczesny sitar ma cztery struny, a czwarta struna została dodana przez Mosztagha Alego Szaha na początku XIX wieku^[2].

Setar jest jedynym tradycyjnym instrumentem perskim nie używanym w muzyce lekkiej i popularnej^[3].

Pudło rezonansowe setaru zbudowane jest z drewna morwowego^[2], do którego przymocowany jest długi, wąski gryf z 22–28 ruchomymi progami^[2] na podstrunnicy^[1]. Muzyk trąca struny palcem wskazującym^[4].

Wirtuozi setaru

• Mirza Abdollah
• Mirza Hosejn Gholi
• Sa’id Hormozi
• Jusef Forutan
• Ahmad Ebadi (1906–1992)^[5]
• Abolhasan Saba^[6]
• Darjusz Safwat
• Mohammad Reza Lotfi (ur. 1947)^[7]
• Hosejn Alizade (ur. 1951)^[8]
• Dżalal Zolfonun
• Darjusz Talaji (ur. 1953)^[9]
• Hamid Motebasem
• Masud Sza’ari
• Omid Kamkar Lotfi