Tanbur

Tanbur – arabska nazwa bliskowschodnich instrumentów muzycznych z grupy lutni długoszyjkowych^[1][2]. Tanbury wykorzystywane są współcześnie w muzyce artystycznej i muzyce ludowej^[3], a ich geneza sięga starożytności – na podobnych instrumentach grano w Babilonii i w Egipcie (patrz pandora)^[1].

Tanbur

Klasyfikacja naukowa	321.321-5-6 Chordofon złożony
Klasyfikacja praktyczna	instrument strunowy szarpany

Muzyk grający na tanburze

Cechą wspólną tanburów są gruszkowaty korpus oraz długa i wąska szyjka, na końcu której, zamiast występującej w podobnych, europejskich instrumentach wyraźnie wydzielonej główki, znajduje się zintegrowana komora kołkowa. Wzdłuż szyjki założone są jelitowe progi, do których instrumentalista dociska podczas gry metalowe struny^[1], pobudzając je do brzmienia szarpaniem palcami lub plektronem. Szczegóły konstrukcyjne, gabaryty i materiały wykorzystywane do budowy poszczególnych komponentów instrumentu są różne w zależności od regionu i zastosowania^[3].

Takie same instrumenty w języku perskim mają nazwy tworzone od słowa tar (struna) z dookreśleniem precyzującym liczbę strun, np. dutar – lutnia dwustrunowa, setar – lutnia trzystrunowa, cartar – lutnia czterostrunowa, panctar – lutnia pięciostrunowa. W regionach Kaukazu, Turcji, Syrii i zachodniego Iraku nazywają się saz; w większych miastach Lewantu występuje jako buzuq(inne języki)^[3].

We Włoszech, wiekach XVI i XVII, używana była podobna do tanburu lutnia długoszyjkowa colascione(inne języki)^[1].