Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Sheb Wooley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sheb Wooley
Remove ads

Shelby Fredrick „Sheb” Wooley (ur. 10 kwietnia 1921 w Erick, zm. 16 września 2003 w Nashville) – amerykański piosenkarz, autor tekstów i aktor.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Pseudonim ...

Odtwórca roli Pete’a Nolana w serialu CBS Rawhide (1959–1962, 1965)[1].

Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się w rodzinie farmerów jako trzeci syn Ory Ethel (z domu McCown) i Williama Curtisa „Billa” Wooleya Seniora[2]. Miał dwóch starszych braci, Logana i Huberta, a także młodszego brata Williama[2]. Wczesne lata spędził na farmie ojca.

Jako nastolatek pracował jako jeździec na rodeo. W szkole średniej założył własny zespół. W 1946, po wyjeździe do Fort Worth w Teksasie, rozpoczął karierę muzyczną. Występował w stacjach radiowych WLAC i WSM w Nashville w Tennessee, a później przez trzy lata prowadził audycję radiową w Calumet Radio Network. W 1946 podpisał kontrakt z wytwórnią Bullet Records, a w 1948 przeniósł się do MGM Records, gdzie pozostał do 1973. W 1950 napisał znaną w USA piosenkę „People Eater”[3].

Debiutował na ekranie w niewielkiej roli Kaya Rawlinsa w westernie Rocky Mountain (1950) z Errolem Flynnem. W klasycznym westernie Freda Zinnemanna W samo południe (High Noon, 1952) z udziałem Gary’ego Coopera i Grace Kelly zagrał zabójcę Bena Millera. W sumie wystąpił w ponad 60 filmach, między innymi w westernie George’a Stevensa Olbrzym (Giant, 1956) z Jamesem Deanem czy dramacie Mistrzowski rzut (Hoosiers, 1986) z Genem Hackmanem.

Wooley był pięć razy żonaty. Jego pierwszą żoną była Melva Loree Miller, którą poślubił 21 maja 1940. Sześć lat później (1947) zawarł związek małżeński w Fort Worth w Teksasie z Edną Talbott Bunt, z którą się rozwiódł 2 kwietnia 1953. Od 26 stycznia 1955 do czerwca 1974 przez 19 lat jego trzecią żoną była Beverly Irene Torrence (Addington), adoptowali córkę, Chrystie Lynn. 27 marca 1976 ożenił się z Deanną Grughlin, a następnie 31 stycznia 1985 ze swoją menadżerką Lindą Sue Dotson, która miała już córkę Shaunę[4].

W 1996 u Wooleya zdiagnozowano białaczkę, co zmusiło go do wycofania się z występów publicznych w 1999[5]. Po siedmiu latach walki z chorobą, zmarł 16 września 2003 w Skyline Medical Center w Nashville w wieku 82 lat. Pochowano go w Hendersonville w Tennessee[6].

Remove ads

Dyskografia

Albumy

  • 1956: Sheb Wooley
  • 1960: Songs from the Days of Rawhide
  • 1962: That’s My Pa and That's My Ma
  • 1963: Tales of How the West Was Won
  • 1963: Spoofing the Big Ones (jako Ben Colder)
  • 1963: Ben Colder (jako Ben Colder)
  • 1965: The Very Best
  • 1965: It’s a Big Land
  • 1966: Big Ben Strikes Again (jako Ben Colder)
  • 1967: Wine Women & Song (jako Ben Colder)
  • 1968: The Best of Ben Colder (jako Ben Colder)
  • 1968: Harper Valley P.T.A. (Later That Same Day) (jako Ben Colder)
  • 1969: Warm and Wooley
  • 1969: Have One On (jako Ben Colder)
  • 1970: Big Ben Colder Wild Again (jako Ben Colder)
  • 1971: Live and Loaded (jako Ben Colder)
  • 1972: Warming Up to Colder (jako Ben Colder)
  • 1973: The Wacky World (jako Ben Colder)
Remove ads

Filmografia

Filmy

Seriale

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads