Sillimanit

Sillimanit, sylimanit, silimanit – minerał, odmiana polimorficzna krzemianu glinu.

Sillimanit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	krzemian glinu (Al2SiO5)
Twardość w skali Mohsa	6,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	tworzy w skałach skupienia fibrolitowe-mętnożółtawe
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość	3,2 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biało szara, brunatnawa lub zielonawa
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Sillimanit (mezozoik i paleozoik)

Sylimanit – cięcia jubilerskie

Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego geologa i chemika Benjamina Sillimana (1779–1864)^[1][2].

Właściwości

Sylimanit należy do krzemianów wyspowych. Tworzy on w skałach wydłużone kryształy, słupki i pręciki ułożone w równoległe pakiety, subtelnie włókniste formy noszą nazwę fibrolitu. Cienkie płytki minerału są bezbarwne. Charakter optyczny minerału dodatni; nie rozkłada się w kwasach.

Odmiany polimorficzne: andaluzyt (forma niskociśnieniowa) i kyanit (dysten; forma wysokociśnieniowa)^[3].

Występowanie

Występuje w skałach przeobrażonych metamorficznych. Powstał pod wpływem wysokiej temperatury, w zróżnicowanych ciśnieniach^[3]. Typowy minerał skał metamorficznych, głównie gnejsów i łupków łyszczykowych.

Miejsca występowania: Hiszpania, Rosja, Chiny, Indie, Kenia, RPA, Kanada, USA, Australia.

W Polsce występuje w Tatrach i Sudetach (Góry Sowie, Złote, Izerskie, okolice Strzelina).

Zastosowanie

• w przemyśle używane do produkcji materiałów ogniotrwałych, kwasoodpornych i ceramiki szlachetnej,
• w odlewnictwie jako sproszkowany materiał wysokoogniotrwały używany jest do wykonywania masy formierskiej,
• niektóre odmiany jako kamienie szlachetne.