Spitalfields

Spitalfields – dzielnica Londynu położona na wschodnim obrzeżu centrum, na terenie gminy Tower Hamlets, stanowiąca część East Endu^[1]. Jest jednym z największych skupisk ludności pochodzenia bangladeskiego(inne języki) w Wielkiej Brytanii^[2]; w przeszłości znaczący ośrodek zamieszkania Żydów oraz innych grup imigrantów^[3].

Spitalfields

Dzielnica Londynu
Narożnik kompleksu handlowego New Spitalfields Market(inne języki)
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Anglia
Region	Wielki Londyn
Miasto	Londyn
Gmina	Tower Hamlets
Położenie na mapie gminy Tower Hamlets Spitalfields
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Spitalfields
Położenie na mapie Anglii Spitalfields
Położenie na mapie Wielkiego Londynu Spitalfields
51°31′10″N 0°04′25″W

Dzielnica znajduje się na wschód od Bishopsgate(inne języki) (City of London)^[1], na południe od Shoreditch, a na północ od Whitechapel^[4].

Historia

W średniowieczu obszar ten znajdował się tuż poza londyńskim murem obronnym(inne języki)^[1]; zajęty był przez pola. W 1197 roku założony został tu klasztor katolicki, w obrębie którego prowadzony był szpital (ang. dawn. spital). Funkcjonował on do 1538 roku, kiedy to został rozwiązany na polecenie Henryka VIII^[5].

Obszar Spitalfields został zabudowany w XVII wieku^[6]. Było to jedno z najwcześniej powstałych przedmieść rozrastającego się Londynu^[7]. Szczególnie szybki rozwój miał miejsce w latach 1650–1680^[6]. Istotnym bodźcem był wielki pożar, który strawił większą część Londynu w 1666 roku^[3]. W 1682 roku otwarty został tu, za przyzwoleniem króla Karola II, targ warzywny Spitalfields Market(inne języki)^[6]. W latach 1714–1729 wzniesiony został kościół Chrystusa(inne języki)^[6].

Od najwcześniejszych lat Spitalfields było znaczącym ośrodkiem osadnictwa imigrantów^[3]. Po wydaniu we Francji w 1685 roku edyktu z Fontainebleau schronienia szukali tu hugenoci, uciekający przed prześladowaniami religijnymi w ich ojczystym kraju. Już wcześniej funkcjonowała tu społeczność francuska^[4]. Za jej sprawą rozwinęło się tu włókiennictwo. W XVIII wieku Spitalfields słynęło z produkcji jedwabnych tkanin^[6].

Na początku XIX wieku Spitalfields było dzielnicą biedy, zamieszkaną przez ponad 15 000 osób^[6]. W połowie XIX wieku powstałe tu slumsy wyburzono, a założona przez George′a Peabody′ego fundacja Peabody Trust(inne języki) wkrótce podjęła się budowy domów dla ubogich, mających zapewnić im przyzwoite warunki mieszkaniowe^[6]. W tym samym czasie odnotowano napływ imigrantów z Irlandii^[4], którzy opuścili kraj w związku z klęską głodu^[3]. Po 1880 roku powstała tu duża społeczność żydowska, stworzona przed uchodźców z Imperium Rosyjskiego, w związku z przeprowadzanymi tam pogromami^[4]. Spitalfields było jednym z największych skupisk ludności żydowskiej w ówczesnej Europie i zyskało miano „małej Jerozolimy” (Little Jerusalem)^[8]. W połowie XX wieku wielu mieszkających tu Żydów przeniosło się do innych dzielnic północnego i wschodniego Londynu. Wkrótce, począwszy od lat 60. osiadło tu wielu Banglijczyków(inne języki), zwłaszcza wzdłuż ulicy Brick Lane(inne języki), za sprawą czego obszar wokół niej zyskał przydomek Banglatown^[3].

Targ Spitalfields Market, rozbudowany na przełomie XIX i XX wieku, był ważnym ośrodkiem hurtowej sprzedaży warzyw, owoców i kwiatów. W 1991 roku został przeniesiony do Leyton; zachował jednak dotychczasową nazwę (New Spitalfields Market(inne języki)). W dawnej hali targowej mieści się obecnie centrum handlowe oraz mniejszy targ wielobranżowy (Old Spitalfields Market(inne języki))^[3]. Regularne targi uliczne odbywają się na Wentworth Street i Middlesex Street (Peticoat Lane Market(inne języki))^[1] oraz Brick Lane^[2].

• 
  XVIII-wieczne domy mieszkalne wzdłuż Fournier Street; w tle kościół Chrystusa(inne języki)
• 
  Widok wzdłuż Brick Lane(inne języki)
• 
  Targ uliczny Peticoat Lane Market(inne języki)