Stanisław Gabrielski

Stanisław Gabrielski
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1944 Wilczewo
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie
Stanowisko	prezes Polskiego Związku Szachowego (1973–1977), poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1985), poseł na Sejm kontraktowy (1989–1991)
Odznaczenia

Ukończył w 1970 studia na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera rolnika.

Od 1968 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której od grudnia 1975 do października 1980 był zastępcą członka, a od października 1980 do lipca 1981 i od lipca 1986 do stycznia 1990 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Działał też w Związku Młodzieży Wiejskiej, w latach 1971–1972 pełnił funkcję przewodniczącego krajowej rady studenckiej ZMW, a następnie sekretarzem zarządu głównego (do lutego 1973). Po zmianie nazwy ZMW zasiadał w kierownictwie Związku Socjalistycznej Młodzieży Wiejskiej (w tym w latach 1975–1976 jako przewodniczący). W latach 1976–1980 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W latach 1975–1980 był wiceprzewodniczącym Rady Głównej Federacji Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej^[1].

W latach 1973–1977 był prezesem Polskiego Związku Szachowego^[2].

Od 1976 do 1985 przez dwie kolejne kadencje sprawował mandat posła na Sejm PRL VII i VIII kadencji z okręgu Włocławek. Po odejściu ze stanowiska w SZSP przeszedł do pracy w aparacie partyjnym. Był członkiem Sekretariatu KC PZPR (1980–1981) oraz kierownikiem Wydziału Społeczno-Zawodowego KC PZPR (1981–1986). Był także członkiem rady redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”^[3].

W 1989 został ponownie posłem na Sejm kontraktowy w okręgu łomżyńskim, uzyskał w drugiej turze jeden z dodatkowych mandatów rozdzielonych po porażce kandydatów z krajowej listy wyborczej. Pod rozwiązaniu PZPR został członkiem Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej. Pracował w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, Komisji Polityki Społecznej, a także w komisjach nadzwyczajnych. Od stycznia 1990 zasiadał w radzie naczelnej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. W 1991 nie ubiegał się o poselską reelekcję, wycofując się z działalności politycznej. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia „Pokolenia” – organizacji założonej przez Jerzego Szmajdzińskiego, grupującej głównie byłych działaczy PZPR i powiązanych z nią organizacji.

Stanisław Gabrielski

Życiorys

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on