Stanisław Wycech

Stanisław Wycech (ur. 27 czerwca 1902 w Sadolesiu w pow. węgrowskim, zm. 12 stycznia 2008 w Warszawie) – major^[1] Wojska Polskiego, do 2008 był najstarszym polskim żyjącym weteranem I wojny światowej i bitwy warszawskiej.

Stanisław Wycech

major
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1902 Sadoleś
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 2008 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	22 Pułk Piechoty, 15 Pułk Piechoty „Wilków”
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka bitwa warszawska, II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Życiorys

W 1917 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 został żołnierzem 22 pułku piechoty w Siedlcach, a następnie 15 pułku piechoty „Wilków”. W 1920 walczył na wojnie z bolszewikami.

W czasie II wojny światowej zajmował się kolportażem prasy podziemnej i przewożeniem broni dla placówek Armii Krajowej w powiecie węgrowskim. W powstaniu warszawskim na Dolnym Mokotowie i Czerniakowie, gdzie pełnił funkcję Komendanta Obrony Cywilnej.

Po kapitulacji Mokotowa trafił do obozu w Pruszkowie, a następnie został wysiedlony w okolice Wolbromia. Po wojnie był jednym z organizatorów mikołajczykowskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Warszawie oraz nadzorował kolportaż „Gazety Ludowej”. W 1946 PSL wysunęło jego kandydaturę w kampanii przedwyborczej do Sejmu. Z tego powodu represjonowany, dwa dni po wynikach wyborów trafił do więzienia. Zwolniony po interwencji Czesława Wycecha.

Mieszkał w Warszawie, na Woli. Działał w środowisku kombatanckim, uczestniczył w najważniejszych uroczystościach państwowych. W 2000 przyznano mu tytuł Honorowego obywatela Radzymina.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 VIII 2007 r.)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Krzyż Niepodległości z Mieczami (1934)^[1]
• Medal „Za Zasługi dla ZKRPiBWP”

Zobacz też

• Najstarsi ludzie