Stefan Wyspiański

Stefan Władysław Julian Wyspiański (ur. 7 sierpnia 1892 w Krakowie, zm. 19 czerwca 1942) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Stefan Wyspiański

pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1892 Kraków
Data śmierci	19 czerwca 1942
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	33 Pułk Piechoty Batalion Zapasowy 2 Pułku Piechoty Legionów 39 Pułk Piechoty 68 Pułk Piechoty 30 Pułk Piechoty
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Stefan Wyspiański urodził się 7 sierpnia 1892 w Krakowie, jako syn Ferdynanda^[1][2]. 20 sierpnia 1914 został odkomenderowany z 19 pułku piechoty Obrony Krajowej do Legionu Wschodniego, w którym objął dowództwo plutonu w 9 kompanii. W następnym miesiącu, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, został przeniesiony do Legionu Zachodniego. W październiku służył w batalionie uzupełniającym kapitana Andrzeja Galicy. W styczniu 1915 został przeniesiony do III batalionu 2 pułku piechoty, w którym objął komendę nad 11 kompanią. Po reorganizacji pułku został komendantem plutonu w 9 kompanii^[3] . W czasie służby w Legionach Polskich awansował kolejno na stopień: chorążego (4 listopada 1914), podporucznika (14 marca 1915), porucznika (1 listopada 1915) i kapitana (1 listopada 1916)^[4].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer Legionów Polskich został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia majora^[5]. Od stycznia do 21 grudnia 1919 pełnił funkcję dowódcy 33 pułku piechoty. Od 12 lipca 1920 do 1 marca 1921 był dowódcą batalionu zapasowego 2 pułku piechoty Legionów^[6].

Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[7]. W 1923 był zastępcą dowódcy 39 pułku piechoty w Jarosławiu^[8][9]. W kwietniu 1924 został przeniesiony do 68 pułku piechoty w Krotoszynie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[10][11]. Od sierpnia 1926 do grudnia 1928 pełnił stanowisko dowódcy 30 pułku piechoty w Warszawie^[12]. 16 marca 1927 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[13]. Z dniem 28 lutego 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[14].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”^[15].

Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu pułkownika. Zmarł 19 czerwca 1942. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce T-14)^[2][16].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6974
• Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)^[17]
• Krzyż Walecznych
• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)