Stenopterapion intermedium

Stenopterapion intermedium – gatunek chrząszcza z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję. Żeruje na sparcetach.

Stenopterapion intermedium
(Eppelsheim, 1875)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	pędrusiowate
Podrodzina	Apioninae
Nadplemię	Apionitae
Plemię	Apionini/Oxystomatini
Podplemię	Synapiina
Rodzaj	Stenopterapion
Podrodzaj	Stenopterapion (Stenopterapion)
Gatunek	Stenopterapion (Stenopterapion) intermedium
Synonimy
Apion intermedium Eppelsheim, 1875 Apion (Eutrichapion) intermedium Eppelsheim, 1875 Apion (Stenopterapion) intermedium Eppelsheim, 1875 Apion amphibolum Faust, 1890

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1875 roku przez Eduarda Eppelsheima pod nazwą Apion intermedium^[1].

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,4 mm, wydłużonym, ubarwionym czarno, czasem z lekkim połyskiem stalowym lub spiżowym, zwłaszcza na pokrywach. Na wierzchu ciała oskórek jest stosunkowo gęsto porośnięty długimi włoskami^[2].

Głowa ma szerokość większą niż długość^[2]. Na czole obecny jest tylko jeden pośrodkowy rowek nagi i niepunktowany, pozostałe rowki czoła są punktowane i owłosione^[3]. Na ciemieniu punktowanie jest gęste, rozciąga się w tył poza tylne krawędzie oczu na dystans wynoszący połowę średnicy oka i tam jest ostro odgraniczone od gładkiej powierzchni stawowej głowy. Ryjek samca jest niemal tak długi jak głowa i przedplecze razem wzięte, prawie walcowaty, niemal do wierzchołka owłosiony i gęsto punktowany. Ryjek samicy jest wyraźnie dłuższy niż głowa i przedplecze razem wzięte, idealnie walcowaty, cieńszy i znacznie silniej zakrzywiony oraz skąpiej punktowany niż u płci przeciwnej^[2].

Przedplecze w obrysie jest na boki dość wyraźnie rozszerzone i trochę sześcioboczne^[2]. Głębokie^[3], gęste^[2][3], grube punkty na jego powierzchni dzielą głównie dystanse znacznie mniejsze od ich średnic^[2]. Co najmniej półtorakrotnie dłuższe niż razem szerokie pokrywy są mocno połyskujące^[2], pozbawione szczecinek wyspecjalizowanych^[3].

Ekologia i występowanie

Owad preferujący stanowiska suche i ciepłe, zwłaszcza o wapiennym podłożu^[4]. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są monofagicznymi fitofagami żerującymi na sparcetach. Notowane są ze sparcety piaskowej i siewnej. Endofagiczna larwa żeruje, drążąc korytarze w białym rdzeniu łodygi^[4][5]. Tam też następuje jej przepoczwarczenie^[5].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bułgarii oraz europejskiej części Rosji, a w Azji z syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, anatolijskiej części Turcji, Kazachstanu i Iranu^[1]. W Polsce występuje głównie w południowo-wschodniej części kraju^[6].