Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Sylvia Kristel
holenderska aktorka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Sylvia Maria Kristel[1][2] (ur. 28 września 1952 w Utrechcie, zm. 17 października 2012 w Amsterdamie[3]) – holenderska aktorka filmowa i modelka.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesne lata
Była córką Pietje Hendriki Lamme i Jeana-Nicholasa Kristelów, właścicieli hotelu[4]. Dorastała razem z młodszą siostrą Marianne. Gdy miała 14 lat, jej rodzice rozwiedli się.
W 1968 roku studiowała w wyższej szkole angielskiej[5]. Opanowała języki: niderlandzki, włoski, angielski i francuski[6].
Kariera
Została dostrzeżona przez lokalnego fotografa i mając 17 lat rozpoczęła pracę jako modelka. W wieku 20 lat, w 1972 zdobyła tytuł Miss TV Holandii, a w 1976 roku zwyciężyła w konkursie Miss TV Europe[7].
W 1973 roku przyjęła role w kilku holenderskich produkcjach: Frank en Eva jako biorąca prysznic naga modelka, Naakt over de schutting w roli dziewczyny nago przeskakującej przez płot i Z powodu kotów (Because of the Cats) jako członkini gangu zbuntowanych dziewczyn. W 1974 zyskała światową sławę dzięki głównej roli w filmie Emmanuelle[8] o erotycznych przygodach młodej kobiety w Azji. Film, który wprowadził erotykę do kina rozrywkowego głównego nurtu, odniósł ogólnoświatowy sukces, a w paryskim kinie na Polach Elizejskich był pokazywany przez 13 lat – w 1975 powstał Emmanuelle 2, w 1977 Goodbye Emmanuelle, w 1984 Emmanuelle 4[9].
Zagrała główną rolę Diany Van Den Berg w filmie Alaina Robbe-Grilleta Gra z ogniem (Le jeu avec le feu, 1975)[10] u boku Philippe’a Noiret i Jeana-Louisa Trintignanta. Można ją było zobaczyć w melodramacie Waleriana Borowczyka Margines (La marge, 1976)[11] z Joe Dallesandro, Alicja ucieka po raz ostatni (Alice ou la dernière fugue, 1977) Claude Chabrola, dramacie Pastorale 1943 (1978) z Rutgerem Hauerem, Port lotniczy '79 (The Concorde: Airport '79, 1979) z Alainem Delonem i Robertem Wagnerem, Naga bomba (The Nude Bomb, 1980) Clive’a Donnera, Prywatne lekcje (Private Lessons, 1981) z Edem Begleyem Jr., ekranizacji kontrowersyjnej powieści D.H. Lawrence’a Kochanek lady Chatterley (Lady Chatterley’s Lover, 1981) z Nicholasem Clayem, Prywatna szkoła (Private School, 1983) z Phoebe Cates i Matthew Modine, Ostatni taniec Maty Hari (Mata Hari, 1985), telefilmie ABC Casanova (1987) z Richardem Chamberlainem, thrillerze Arogant (The Arrogant, 1987) i debiucie holenderskiego reżysera Cyrusa Frischa Wybacz mi (Vergeef me, 2001).
W 2006 roku zdobyła nagrodę na Tribeca Film Festival w Nowym Jorku za animację Topor and Me (2004)[12]. Wydała wspomnienia, które spisała z Jeanem Arcelinem.
Życie osobiste
W latach 1973–1977 związana była z belgijskim pisarzem i poetą Hugo Clausem[13], z którym miała syna Arthura (ur. 1975)[14]. Na planie filmu Wierna żona (Une femme fidèle, 1976) spotykała się z reżyserem Rogerem Vadimem. Podczas realizacji zdjęć do tragikomedii René la canne (1977)[15] romansowała z Gérardem Depardieu[16]. W 1977 roku rozpoczęła burzliwy pięcioletni związek z aktorem Ianem McShane, z którym wystąpiła w filmie przygodowym Piąty muszkieter (The Fifth Musketeer, 1979)[17]. Przez sześć lat walczyła z uzależnieniem od kokainy[18].
W 1982 roku wyszła za mąż za amerykańskiego biznesmena Alana Turnera, a związek przetrwał zaledwie kilka miesięcy[19]. Przyjaźniła się z piosenkarzem Harry Nilssonem[20]. Spotykała się także z Warrenem Beatty[21] i George’em Hamiltonem (1979)[19]. Przez pięć lat (1986–1991) była żoną fotografa Philippe’a Blota, którego poznała po powrocie do Europy. W latach 1992–2004 związana była z belgijskim producentem radiowym Freddym de Vree[19].
Na początku lipca 2012 doznała udaru i trafiła do szpitala[22]. Zmarła 17 października 2012 w Amsterdamie w następstwie choroby nowotworowej (leczona z powodu raka gardła i raka płuca z przerzutami do wątroby)[23][24].
Remove ads
Filmografia
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads