Szprotawa (rzeka)

Szprotawa (Szprotawka^[2], niem. Sprotte^{[potrzebny przypis]}) – rzeka, prawy dopływ Bobru^[3] o długości 58,76 km^[4] i powierzchni dorzecza 870 km².

Elektrownia wodna na Szprotawie w Wiechlicach

Elektrownia wodna na Szprotawie w Henrykowie

Ujście Szprotawy (po prawej) do Bobru, cypel miejski w Szprotawie

Ten artykuł dotyczy rzeki, prawego dopływu Bobru. Zobacz też: inne znaczenia.

Szprotawa

Szprotawa przy ujściu do fosy miejskiej w Szprotawie
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	woj. dolnośląskie, woj. lubuskie
Rzeka
Długość	58,76 km
Powierzchnia zlewni	870 km²
Źródło
Miejsce	Wysoczyzna Lubińska, Ogrodzisko
Współrzędne	51°21′23″N 16°03′36″E
Ujście
Recypient	Bóbr
Miejsce	Szprotawa
Wysokość	ok. 120 m n.p.m.[1]
Współrzędne	51°33′44″N 15°32′01″E
Mapa
Przebieg Szprotawy
Szlak 57,5 Wysoczyzna Lubińska, Ogrodzisko 0 → Szprotawa
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego źródło ujście
Położenie na mapie Polski źródło ujście

Rzeka płynie przez Równinę Szprotawską w województwie dolnośląskim i lubuskim. Wypływa kilkoma strugami w gminie Chocianów w południowej części wsi Ogrodzisko. Przepływa przez miejscowości: Trzmielów, Parchów, Buczyna, Sucha Dolna, Wiechlice. Na północ od Przemkowa płynie przez obszary bagien i stawów, a do Bobru uchodzi w Szprotawie. Jej prawymi dopływami są Zielenica, Kalinka, Skłoba, Kanał Północny, Szprotawica i Sucha, a lewym dopływem jest Kamienny Potok.

W dolinie Szprotawy znajduje się rezerwat ornitologiczny Stawy Przemkowskie.

Dotychczas najstarszym dokumentem wymieniającym bezpośrednio nazwę rzeki jest akt odnowienia przywilejów dla miasta Szprotawa z 1304 roku, w którym występuje jako łac. fluvium Sprotaviam, co w języku polskim znaczy „rzeka Szprotawa”. Cureus w dziele z 1571 roku pisze o rzece jako Sprotta, która według niego „nazywa się tak od jej ciemnego zabarwienia oraz od nazwy miasta”^[5].