Tarnowscy herbu Leliwa

Tarnowscy – polski ród magnacki, będący w posiadaniu znacznych dóbr w Małopolsce. Od 24 grudnia 1547 hrabiowski, kiedy Karol V Habsburg, cesarz Świętego Imperium Rzymskiego i król Hiszpanii, nadał hetmanowi Janowi Amorowi Tarnowskiemu dziedziczny tytuł hrabiego. Nazwisko wywodzi się od Tarnowa – pierwszej siedziby rodu. Za protoplastą rodu uważa się komesa Spycymira Leliwitę, pierwotnie pieczętującego się herbem Lubomla, ale na początku XIV wieku już używającego Leliwy^[1]. Najsłynniejsze miasta założone przez Tarnowskich to: Tarnów, Tarnobrzeg, Tarnogród, Tarnogóra oraz Tarnopol, obecnie znajdujący się na Ukrainie. Ciała rodziny Tarnowskich spoczywają w kościele oo. Dominikanów w Tarnobrzegu, gdzie znajduje się także cudowny obraz Matki Boskiej Dzikowskiej.

Herb Leliwa przysługujący hrabiowskiej linii Tarnowskich

Augustinus Thille (miedzioryt 1644), Wojciech Kazimierz Jastrzębski (tekst, 1644), Adam Piliński - (przedruk, homeografia według miedziorytu, Paryż, 1872)

Linie

Hrabia Stanisław Tarnowski, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, protoplasta linii rudnickiej

Ród Tarnowskich podzielił się na liczne linie^[1][2]:

• wielowiejsko-dzikowską,
• melsztyńską,
• jarosławską,
• rzemieńsko-rzochowską,
• kożangródzką,
• drążgowską,
• chorzelowską,
• wróblewicką,
• rudnicką,
• konecką.

Przedstawiciele

• Anna z Tarnowskich (Melsztyńskich) I v. Kamieniecka, II v. Radzimicka – hetmanowa wielka koronna;
• Eufrozyna Eulalia z Tarnowskich – księżna Wiśniowiecka, właścicielka zamku w Kryłowie;
• Jadwiga z Melsztyna – księżna niemodlińska, strzelecka, prudnicka i głogówecka;
• Jan Amor Tarnowski – hetman wielki koronny, pierwszy hrabia Świętego Imperium Rzymskiego w rodzie Tarnowskich, prawnuk Zawiszy Czarnego;
• Stanisław Kostka Tarnowski – profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezes Akademii Umiejętności w Krakowie.

Pałace

• 
  Pałac w Rudniku nad Sanem
• 
  Zamek w Dzikowie
• 
  Pałac na Szlaku w Krakowie