Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Theodor Fontane

niemiecki pisarz, poeta, dziennikarz, krytyk i farmaceuta; przedstawiciel poetyckiego realizmu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Theodor Fontane
Remove ads

Heinrich Theodor Fontane (ur. 30 grudnia 1819 w Neuruppinie, zm. 20 września 1898 w Berlinie) – niemiecki pisarz, dziennikarz, krytyk oraz farmaceuta. Był przedstawicielem poetyckiego realizmu.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Dom rodzinny T. Fontane – apteka „Pod Lwem” w Neuruppin (akt. Karl-Marx-Straße 84)
Thumb
Tablica na murze dawnego zespołu klasztornego w Marianowie
Thumb
Powieść Effi Briest z 1895
Thumb
Pomnik T. Fontane w Neuruppin (aut. Max Wiese)
Thumb
Grób Teodora i Emilii Fontane w Berlinie, 2022
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Był, zarówno ze strony ojca, jak i matki, potomkiem francuskich hugenotów, wypędzonych z ojczyzny w drugiej połowie XVII w. przez króla Ludwika XIV. Był synem Louisa Henriego Fontanego i Emilii z d. Labry.

Jego ojciec był aptekarzem, właścicielem apteki „Pod Lwem” w Neuruppinie[1]. Theodor mieszkał tam do siódmego roku życia, kiedy to jego ojciec z powodu długów hazardowych musiał sprzedać aptekę, otwierając później nowy, mniejszy zakład w Świnoujściu. W latach 1832–1833 Theodor uczęszczał do gimnazjum im. Friedricha Wilhelma w Neuruppinie, po czym wstąpił do szkoły handlowej Karla Friedricha Klödena w Berlinie. W 1834 roku zamieszkał u przyrodniego brata ojca, Augusta Fontanego. W 1836 r. zrezygnował z nauki w szkole handlowej i zgodnie z wolą ojca rozpoczął praktykę farmaceutyczną w berlińskiej aptece „Pod Białym Łabędziem” (niem. Zum Weißen Schwan) u znanego berlińskiego aptekarza Wilhelma Rosego. Jesienią 1840 r. objął stanowisko farmaceuty-asystenta w Burg koło Magdeburga. W 1841 r. zachorował na tyfus, jednak szczęśliwie wyleczył się u rodziców w Letschinie. Później pracował jako asystent farmaceuty w aptekach Lipsku, Dreźnie, u ojca w Letschinie i znów w Berlinie, w „Polskiej Aptece” Juliusa Eduarda Schachta.

Od 1 kwietnia 1844 do 31 marca 1845 odbył służbę wojskową jako jednoroczny ochotnik w 2. Regimencie Grenadierów Gwardii Cesarza Franciszka (Kaiser Franz Garde-Grenadier-Regiment Nr. 2), którą ukończył w stopniu kaprala. Wówczas też odbył swoją pierwszą 14-dniową podróż do Anglii na zaproszenie swojego szkolnego przyjaciela Hermanna Scherza. 8 grudnia 1845 zaręczył się z Emilie Rouanet-Kummer (1824–1902).

W marcu 1847 r. Fontane uzyskał licencję „Farmaceuty pierwszej klasy”. Pracował wówczas w aptece „Pod Czarnym Orłem” (niem. Zum Schwarzen Adler) na Georgenkirchplatz. W 1848 r., w czasie „Rewolucji marcowej”, Fontane brał udział w tak zwanych „bitwach barykadowych”. W tym czasie opublikował cztery dość radykalne teksty w berlińskim „Zeitungs-Halle”, organie wydawniczym Centralnego Komitetu Demokratów Niemiec[2].

Theodor Fontane nawiązał kontakt z berlińskim światem literackim jeszcze podczas stażu u Wilhelma Rose. Swoją pierwszą nowelę pt. „Geschwisterliebe”, jak również swoje pierwsze wiersze, opublikował już w 1839 r. W Lipsku był członkiem literackiego stowarzyszenia studenckiego Herwegh-Klub i miał kontakty z dziennikarzem i politykiem Georgiem Güntherem. W 1843 r. Bernhard von Lepel wprowadził go do literackiego stowarzyszenia Tunnel über der Spree, którego był członkiem w latach 1844–1865.

Z czasem twórczość literacka zaczęła pociągać go o wiele bardziej niż farmacja. 30 września 1849 r. postanowił zrezygnować z zawodu farmaceuty i żyć jako niezależny pisarz. Jego teksty o wyraźnie politycznej treści pojawiły się po raz pierwszy w radykalno-demokratycznym „Dresdner Zeitung”. W tym samym roku została wydana jego pierwsza książka: „Männer und Helden. Acht Preußenlieder”. 16 października 1850 r. ożenił się z Emilie Rouanet-Kummer. Razem zamieszkali w Berlinie. Początkowo mieli problemy finansowe, ponieważ Theodor Fontane nie był w stanie znaleźć pracy. W 1851 r. urodził się syn George, trzej kolejni synowie: Rudolf (1852), Peter Paul (1853) i Ulrich (1855) zmarli wkrótce po urodzeniu. Jako piąte dziecko urodził się syn Theodor (1856). Jedyna córka o imieniu Martha (nazywana Mete) przyszła na świat w 1860 r., zaś w 1864 r. urodził się ostatni syn Friedrich.

W 1851 r. Fontane dołączył do zespołu redakcyjnego konserwatywno-reakcyjnego, nastawionego na pietystów Neue Preußische (Kreuz-) Zeitung, w którego komitecie założycielskim znajdował się m.in. Otto von Bismarck. Pracował dla nich do 1870 roku. Rok później został zatrudniony przez Centralne Biuro Prasowe. W związku z tą pracą odbył podróże do Londynu (1852), a następnie mieszkał tam od 1855 do 1859 roku. W sierpniu 1855 roku Adolph Menzel zaproponował Fontane objęcie w Londynie funkcji stałego korespondenta prasowego. Premier Prus Otto von Manteuffel wyraził zgodę na pobyt i zapewnił odpowiednie środki finansowe[3]. Zadaniem Fontane było publikowanie raportów prasowych w Londynie na rzecz pruskiej polityki zagranicznej w gazetach angielskich i niemieckich. W zakresie politycznym był podporządkowany pruskiemu ambasadorowi w Londynie, Albrechtowi von Bernstorffowi. Fontane, który miał też pozyskiwać dla polityki pruskiej niemieckich emigrantów w Zjednoczonym Królestwie, nawiązał kontakty m.in. z Juliusem Faucherem[4] i Heinrichem Betą. Jak donosił Edgar Bauer, Fontane był „lokalnym agentem rządu pruskiego”[5]. Swoimi raportami zatytułowanymi „Englischer Artikel” jako pierwszy poinformował szerszą publiczność w Niemczech o prerafaelitach, nowym ruchu artystycznym w Anglii.

Wraz ze zmianą rządu w pruskim domu królewskim (1858) zakończył działalność korespondencyjną w Londynie, aby wrócić do domu. Tu jednak, nie mogąc znaleźć zatrudnienia w żadnym organie prasowym, zdecydował się poświęcić się literaturze podróżniczej, która przeżywała prawdziwy rozkwit w połowie XIX wieku. Ponieważ tylko nieliczne osoby mogły sobie pozwolić na podróże, artykuły i książki o podróżach do różnych zakątków Europy, na Bliski Wschód i dalej, a także o przygodach i niebezpieczeństwach, które z tym były związane, spotykały się z dużym zainteresowaniem opinii publicznej. Pojawiły się pierwsze artykuły o jego rodzinnym mieście Neuruppin, np. Der Tempelgarten (dawne ogrody księcia Fryderyka w Prusach) w „Kreuzzeitung”. Z relacji z podróży, wzbogaconych informacjami historycznymi i dygresjami krajoznawczymi, powstała w 1861 roku broszura pt. „Grafschaft Ruppin”, która rok później otrzymała drugie wydanie zatytułowane „Spacery po Marchii Brandenburskiej”. W ciągu następnych lat Fontane poprawił ten pierwszy tom, który miał w sumie pięć wydań, zmienił go i uzupełniał. Z czasem powstały trzy kolejne tomy, a jako tom piąty zbiór tekstów wydanych współcześnie, które pozostały niepublikowane za życia autora. W 1864 roku Fontane udał się do Kopenhagi, skąd pisał o toczącej się właśnie wojnie niemiecko-duńskiej. Od 1870 roku Fontane pracował jako krytyk teatralny w wychodzącej w Berlinie, ponadregionalnej „Vossische Zeitung”. W tym samym roku, w ramach urlopu, wyjechał do Paryża podczas wojny francusko-pruskiej. W Domrémy został aresztowany pod podejrzeniem iż działa jako niemiecki lub pruski szpieg – został zwolniony po interwencji samego Bismarcka. Swoje przeżycia i spostrzeżenia opisał w wydanej w 1871 roku w książce pt. „Kriegsgefangen. Erlebtes 1870”.

W 1868 roku Fontane po raz pierwszy pojechał na letnie wakacje do Mysłakowic, skąd urządził kilka wypraw, m.in. na Śnieżkę w Karkonoszach. W następnym roku spędził lato w Sobieszowie u stóp Chojnika. Od 1872 do 1892 r. cała rodzina ośmiokrotnie spędzała lato w Karpaczu, skąd z początkiem września wracano do Berlina, by Fontane zdążył na zaczynający się sezon teatralny. W sumie w latach 1868–1892 pisarz przebywał w Karkonoszach dziesięciokrotnie[6]. To właśnie morderstwo leśniczego Wilhelma Freya z Wolfshau, czyli Wilczej Poręby, które w 1877 r. wstrząsnęło okolicą, stało się kanwą powieści Fontane pt. „Quitt” (1891)[7].

W latach 1874–1876 Fontane i jego żona odbyli różne podróże do Austrii, Włoch i Szwajcarii. Pod koniec tych podróży Fontane postanowił zerwać z pracą korespondenta. Zamiast tego postanowił żyć jako niezależny pisarz. Jako powieściopisarz zadebiutował w 1878 r., w wieku 59 lat, powieścią „Vor dem Sturm”. W 1892 roku podczas pobytu pod Śnieżką poważnie zachorował na tle niedokrwienia mózgu. Od tego czasu pisarz, ze względów zdrowotnych, spędzał wakacje w łagodniejszym klimacie Karlowych Warów[6]. W celu oderwania się od choroby lekarz doradził mu spisanie wspomnień z dzieciństwa. Pisarz postąpił zgodnie z radą medyka i wyzdrowiał na tyle, że był w stanie ukończyć „Effi Briest” i dwie inne powieści („Die Poggenpuhls” i „Der Stechlin”), a także drugą pracę autobiograficzną pt. „Von Zwanzig bis Dreißig”.

Fontane zmarł 20 września 1898 roku w Berlinie. Jako członek francuskiej gminy reformowanej został pochowany na Cmentarzu II w berlińskiej dzielnicy Mitte. Jego żona Emilie spoczęła u jego boku cztery lata później. Jego grób, objęty honorowym patronatem władz Berlina, znajduje się w polu B-35/36-16/17.

Remove ads

Znaczenie

Fontane uważany jest za wybitnego przedstawiciela niemieckiego realizmu mieszczańskiego. W swoich powieściach udaje mu się w bardzo trafny sposób charakteryzować osoby za pomocą ich zewnętrznej postaci, ich otoczenia, a w szczególności sposobu mówienia. Charakterystyczne dla jego dzieł są konwersacje w zamkniętych kręgach np. podczas uczty, kiedy ludzie z jednej strony przestrzegają konwencji społecznych, a z drugiej strony zdradzają swoje prawdziwe intencje – często wbrew własnej woli. Krytyka pojedynczej osoby jest często wstępem do bardziej uwikłanej krytyki społecznej. Ponadto do elementów jego stylu literackiego zalicza się również ironię.

Remove ads

Dzieła

Podsumowanie
Perspektywa

Theodor Fontane był autorem wielu odmiennych rodzajów tekstów. Tworzył nie tylko powieści, ballady i opowiadania, ale również dramaty, wiersze, biografie, literaturę wojenną, listy, dzienniki, krytyki teatralne, artykuły prasowe.

Literatura wojenna

  • 1871 – Der deutsche Krieg von 1866
    • Tom 1: Der Feldzug in Böhmen und Mähren (Kampania w Czechach i Morawach)
    • Tom 2: Der Feldzug in West und Mitteldeutschland (Kampania w zachodnich i środkowych Niemczech)

Powieści, nowele i opowiadania

Ballady i wiersze

Fontane był autorem ponad 250 wierszy, w tym ballad i aforyzmów, przykładowo następujących:

Remove ads

Filmografia

  • 1939 – Der Schritt vom Wege
  • 1950 – Mathilde Möhring
  • 1955 – Rosen im Herbst
  • 1968 – Unwiederbringlich
  • 1970 – Effi Briest
  • 1973 – Unterm Birnbaum
  • 1974 – Effi Briest
  • 1975 – Der Stechlin
  • 1975 – Frau Jenny Treibel
  • 1977 – Grete Minde
  • 1979 – Stine
  • 1981 – Frau Jenny Treibel
  • 1982 – Melanie van der Straaten
  • 1983 – Mathilde Möhring
  • 1986 – Wanderungen durch die Mark Brandenburg

Przypisy

Literatura

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads