Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Vic Morrow
amerykański aktor (1929–1982) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Victor Morrow (ur. 14 lutego 1929 jako Victor Morozoff, zm. 23 lipca 1982) – amerykański aktor. Popularność zapewniła mu rola w serialu Combat! (1962–1967) produkcji ABC, dzięki której otrzymał nominację do nagrody Emmy w kategorii Najlepszy aktor (pierwszoplanowy) występujący regularnie w serialu. Występował na ekranach przez ponad trzy dekady; m.in. w Szkolnej dżungli (ang. Blackboard Jungle; 1955), Królu Kreolu (ang. King Creole; 1958), Poletku Pana Boga (ang. God’s Little Acre; 1958), Brudnej Marry, świrusie Larry (ang. Dirty Marry, Crazy Larry; 1974) i Strasznych misiach (ang. The Bad News Bears; 1976). Morrow był aktorem aż do tragicznej śmierci na planie filmu Strefa mroku (ang. Twilight Zone: The Movie; 1983), kiedy wraz z dwójką aktorów dziecięcych zginął w wyniku katastrofy śmigłowca[2][3].
Remove ads
Wczesne lata
Morrow urodził się w okręgu Bronx w Nowym Jorku, w rodzinie żydowskiej[4]. Jego ojcem był Harry Morozoff, inżynier elektryk, a matką Jean (Kress) Morozoff[5]. W wieku 17 lat przerwał edukację i wstąpił do United States Navy[6]. Przez wiele lat Morrow żył z rodziną w Asbury Park w stanie New Jersey[7].
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Morrow przyciągnął uwagę wcielając się w postać Stanleya Kowalskiego w sztuce teatralnej Tramwaj zwany pożądaniem (ang. A Streetcar Named Desire)[8]. Jego pierwszym filmem była Szkolna dżungla (1955), w którym zagrał rolę studenta prześladującego nauczyciela (Glenn Ford).
Film ten został wyprodukowany przez wytwórnię Metro-Goldwyn-Mayer, która następnie obsadziła Morrowa w Opowieści o złym człowieku (ang. Tribute to a Bad Man; 1956). Morrow występował gościnnie w produkcjach telewizyjnych, takich jak The Millionaire, Matinee Theatre, Alfred Hitchcock przedstawia (ang. Alfred Hitchcock Presents), The Restless Gun, Trackdown, Richard Diamond, Private Detective i Telephone Time.
Morrow grał również drugoplanową rolę w filmie Mężczyźni na wojnie (Men in War; 1957) reżyserii Anthony’ego Manna i Hell’s Five Hours (1958). Pojawił się, obok Elvisa Presleya i m.in. Waltera Matthau oraz Carolyn Jones, w Królu Kreolu reżyserii Michaela Curtiza. Mann zaprosił go do Poletka Pana Boga (1958).
Jednakże Morrow pozostał głównie aktorem telewizyjnym, występując w Naked City, Wichita Town, The Rifleman, The Lineup, Johnny Ringo, The Brothers Brannagan, The Law and Mr. Jones, The Lawless Years, The Barbara Stanwyck Show, General Electric Theatre, Target: The Corruptors, The Tall Man, Outlaws, Bonanzie (ang. Bonanza), a także Nietykalnych (ang. The Untouchables).
W jednym z pierwszych odcinków Bonanzy, „The Avenger” zagrał tajemniczego osobnika znanego tylko jako Lassiter – nazwaną na cześć miasta z którego pochodził – który zjawia się w Virginia City gdzie pomaga uratować Bena i Adama Cartwrighta przed niesłusznym powieszeniem i ostatecznie rozprawia się z poszukiwanym przez niego człowiekiem, ujawniając się jako łowca biorących udział w linczu, w którym zginął jego ojciec; po zabiciu około połowy uczestników samosądu opuszcza miejscowość niczym Clint Eastwood w filmie Mściciel (ang. High Plains Drifter). Morrow wystąpił także w odcinku „The Tin Badge” w trzeciej serii Bonanzy.
Mann obsadził Morrowa po raz trzeci w filmie Cimarron (1960), w którym ponownie zadręczał postać graną przez Glenna Forda. Grał razem z Audie Murphym w Posse from Hell (1961).
Morrow wcielił się w rolę żołnierza/inżyniera porucznika Roberta Bensona w odcinku „A Matter of Honor” w serialu Death Valley Days z 1962 roku, prowadzonym przez Stanleya Andrewsa. Fabuła skupia się na narzeczonej Bensona, Indianie (Shirley Ballard), która próbuje przekonać go do sprzedaży tajnych informacji wojskowych kryminalistom-potentatom nieruchomości takim jak Joseph Hooker (Howard Petrie). Trevor Bardette i Meg Wyllie zostali obsadzeni w rolach Kapitana i pani Warner.
Po raz pierwszy Morrow otrzymał główną rolę w filmie kryminalnym Portrait of a Mobster (1961), grając Dutcha Schultza[9].
W późniejszym czasie był wciąż głównie aktorem telewizyjnym, pojawiając się w Death Valley Days, Alcoa Premiere i Suspense.
Combat!
Morrow zagrał główną rolę sierżanta „Chipa” Saundersa w serialu Combat!, dramacie telewizyjnym osadzonym w czasach II wojny światowej i nadawanym w latach 1962–1967[10]. Gene Santoro, badacz popkultury stwierdził:
Najdłużej emitowany dramat telewizyjny związany z II wojną światową (1962–1967) był tak naprawdę zbiorem 50-minutowych filmów. Okraszone scenami bitewnymi, skupiają się na ciężkiej pracy oddziału, począwszy od D-Day – odważny obraz ludzi próbujących odzyskać człowieczeństwo i przeżyć. Melodramat, komedia i satyra wchodzą do gry gdy porucznik Hanley (Rick Jason) i sierżant Saunders (Vic Morrow) prowadzą swój oddział w stronę Paryża... nieustępliwość wydrąża antybohatera Saundersa: od czasu do czasu możesz dostrzec nagrobki w jego oczach.
(ang. TV's longest-running World War II drama (1962–1967) was really a collection of complex 50-minute movies. Salted with battle sequences, they follow a squad's travails from D-Day on – a gritty ground-eye view of men trying to salvage their humanity and survive. Melodrama, comedy, and satire come into play as top-billed Lieutenant Hanley (Rick Jason) and Sergeant Saunders (Vic Morrow) lead their men toward Paris ... The relentlessness hollows antihero Saunders out: at times, you can see the tombstones in his eyes.)
Jego przyjaciel i współgwiazda z planu Combat!, Rick Jason, opisał Morrowa jako „mistrzowskiego reżysera”, który wyreżyserował „jeden z najlepszych filmów anty-wojennych jakie kiedykolwiek widziałem”. Odnosił się do dwuczęściowego odcinka „Hills Are for Heroes”, do którego scenariusz napisał Gene L. Coon[12].
Deathwatch i A Man Called Sledge
Morrow pracował także jako reżyser telewizyjny. Wspólnie z Leonardem Nimoyem stworzył Deathwatch (1965), będący anglojęzyczną adaptacją sztuki Haute Surveillance Jeana Geneta, opracowaną przez Morrowa i Barbarę Turner. Reżyserem był Morrow, a w filmie zagrał Nimoy[13].
Po zakończeniu produkcji Combat!, Morrow zagrał główną rolę w Target: Harry (1969), pilocie planowanego serialu, który nie został wyprodukowany; reżyserem był Roger Corman.
W 1969 roku założył przedsiębiorstwo Carleigh[14].
Morrow napisał scenariusz i wyreżyserował spaghetti western A Man Called Sledge (1970), którego producentem był Dino Delaurentiis. W filmie wystąpili James Garner, Dennis Weaver i Claude Akins. Po Deathwatch, był to pierwszy i jedyny duży film Marrowa, w którym nie pojawił się przed kamerą. Sceny do Sledge kręcono we Włoszech w pustynnych plenerach, kojarzących się z południowo-zachodnimi Stanami Zjednoczonymi.
Morrow wystąpił gościnnie w The Immortal, Dan August, Hawaii Five-O, Mannix, Sarge, McCloud oraz Owen Marshall: Counselor at Law.
Filmy telewizyjne
W latach 70. Morrow grał w niektórych filmach telewizyjnych, w tym A Step Out of Line (1971), Travis Logan, D.A. (1971) (tytułowa rola), River of Mystery (1971), The Glass House (1972), The Weekend Nun, Tom Sawyer (1973), Nightmare (1974).
Gościnnie pojawiał się w Ironside, The Bold Ones: The New Doctors, Mission: Impossible, The FBI, Love Story, Ulicach San Francisco (ang. The Streets of San Francisco) i Police Story.
Morrow zagrał także w dwóch odcinkach australijskiego serialu The Evil Touch z 1973 roku, którego jeden z nich także reżyserował.
Wcielił się w rolę przebiegłego szeryfa w filmie drogi Brudna Mary, świrus Larry reżyserii Johna Hougha, również wystąpił, razem z Martinem Sheenem, jako morderczy szeryf w filmie telewizyjnym The California Kid (1974) i The Take (1974).
Objął główną rolę w Funeral for an Assassin (1975). Ponadto grał główne role w Death Stalk (1975), Dziewczynie do dziecka (ang. Wanted: Babysitter; 1975), The Night That Panicked America (1975), Treasure of Matecumbe (1976) oraz w komedii Straszne misie, gdzie zagrał agresywnego, współzawodniczącego trenera baseballu Roya Turnera.
W końcówce lat 70. Morrow grał w coraz większej ilości miniseriali, takich jak Captains and the Kings (1977), Korzenie (ang. Roots) i The Last Convertible (1979), a także gościnnie w Bronc, Hunter, The Littlest Hobo i Aniołkach Charliego (ang. Charlie’s Angels).
Powrócił do reżyserii, obejmując stery przy produkcji odcinków do Quincy, M.E., Lucan i Walt Disney's Wonderful World of Color.
Ostatnie role
Morrow zagrał główną rolę w The Ghost of Cypress Swamp (1977), japońskim filmie Wiadomość z kosmosu (jap. 宇宙からのメッセージ – Uchū kara no Messēji, ang. Message from Space; 1978) i The Evictors (1979). Pojawiał się również w filmach telewizyjnych The Man with the Power (1977), The Hostage Heart (1977), Curse of the Black Widow (1977), Wild and Wooly (1978), Stone (1978) i Paris (1980).
Morrow wystąpił w Humanoidach z głębiny (ang. Humanoids from the Deep; 1980) Rogera Cormana i Ostatnim rekinie (ang. The Last Shark; 1981) oraz regularnie w serialu kryminalnym B.A.D. Cats (1980).
Do ostatnich roli Morrowa należą również gościnny udział w Aniołkach Charliego, Magnum (ang. Magnum, P.I.) oraz w filmach 1990: The Bronx Warriors (1981) i Abenko Green Berets (1982).
Remove ads
Życie prywatne
W 1958 roku[4] Morrow poślubił aktorkę i scenarzystkę Barbarę Turner. Razem mieli dwie córki, Carrie Ann Morrow (1958–2016) i aktorkę Jennifer Jason Leigh (ur. 1962). Po siedmiu latach małżeństwo Morrowa i Turner zakończyło się rozwodem. W 1975 roku ożenił się z Gale Lester; w lipcu 1982 roku, tuż przed śmiercią Morrowa, dokonali separacji.
Po rozwodzie z matką Jennifer, relacje między Morrowem a córką uległy pogorszeniu. Jennifer zmieniła nazwisko na Leigh i w chwili śmierci aktora ich relacje wciąż były oziębłe[15].
Rick Jason, współgwiazda Combat!, wspomina Morrowa jako „całkowicie nielubiącego broni palnej. W serialu używał pistoletu maszynowego Thompson, ale to była praca. Pod jakimkolwiek innym względem nie chciał mieć z nią nic do czynienia”[12].
Śmierć
Podsumowanie
Perspektywa
W 1982 roku Marrow został obsadzony w filmie Strefa mroku, we fragmencie reżyserowanym przez Johna Landisa. Morrow grał rolę Billa Connora, rasisty przeniesionego w czasie i umieszczonego w różnych sytuacjach, w których stawał się prześladowaną ofiarą: jako Żyd we Francji Vichy, czarnoskóry tuż przed samosądem dokonanym przez Ku Klux Klan i jako Wietnamczyk na chwilę przed śmiercią z rąk żołnierzy amerykańskich.
We wczesnych godzinach 23 lipca 1982 roku, Morrow i dwoje dziecięcych aktorów, siedmioletni Myca Dinh Le i sześcioletnia Renee Shin-Yi Chen, uczestniczyli w nagrywaniu scen w pobliżu Santa Clarita w Kalifornii, na obszarze znanym jako Indian Dunes. W jednej ze scen odgrywani przez nich bohaterowie mieli uciekać z opuszczonej wietnamskiej wioski przed ścigających ich śmigłowcem U.S. Army[2]. Podczas gdy śmigłowiec unosił się około 7,3 m (24 stóp) nad nimi ciepło powstałe w wyniku eksplozji pirotechnicznych podobno doprowadziło do rozwarstwienia (delaminacji) łopat wirnika[16], w wyniku czego śmigłowiec gwałtownie opadł i rozbił się, zabijając natychmiastowo całą trójkę. Morrow i Le ulegli dekapitacji i okaleczeniu łopatami wirnika, natomiast Chen została zmiażdżona płozą maszyny[17].
Landis i czworo pozostałych oskarżonych, w tym pilot śmigłowca Dorsey Wingo, ostatecznie zostli uniewinnieni z zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci po blisko dziewięcio-miesięcznym procesie. Rodzice Le i Chen złożyli pozew, który został później wycofany z powodu porozumienia pozasądowego na nieznaną kwotę. Obie córki Morrowa również złożyły pozew, który także wycofano w wyniku porozumienia pozasądowego[17][18].
Morrow został pochowany na cmentarzu Hillside Memorial Park Cemetery w Culver City[19].
Remove ads
Filmografia
Remove ads
Nominacje
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads