Willy Roy

Willy Roy (ur. 8 lutego 1943 w Treubergu) – były amerykański piłkarz pochodzenia niemieckiego grający na pozycji napastnika, trener. Przez wiele lat związany z Chicago Sting.

Willy Roy

Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1943 Treuberg, Niemcy
Wzrost	183 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1964–1966 Hansa Chicago 1967–1968 Chicago Spurs 27 (17) 1968–1969 Kansas City Spurs 15 (6) 1971–1974 St. Louis Stars 43 (18) 1975 Chicago Sting 14 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1965–1973  Stany Zjednoczone 20 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1976–1977 Chicago Sting (asystent) 1977–1986 Chicago Sting 1987–2003 Northern Illinois University
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wczesne życie

Kiedy Willy Roy miał sześć lat, wyemigrował wraz z rodziną do Stanów Zjednoczonych i osiedlił się w Chicago. Po ukończeniu Reavis High School w Burbank w stanie Illinois, zaczął przygodę z piłką nożną. W 1964 roku został zawodnikiem Hansy Chicago występującej w National Soccer League - Chicago. W 1966 roku wygrał wraz z drużyną Peel Cup. Rok wcześniej, zespół przegrał z New York Ukrainians w US Open Cup.

Kariera piłkarska

Willy Roy w 1967 roku został zawodnikiem Chicago Spurs grającego w NPSL. Następnie w 1968 roku został zawodnikiem Kansas City Spurs, z którym w sezonie 1969 został mistrzem USA. Po tym sukcesie odszedł z Kansas City Spurs i NASL. Wrócił do NASL w 1971 roku do St. Louis Stars. W sezonie 1972 jego zespół przegrał mecz finałowy o tytuł mistrzowski z New York Cosmos 1:2. Z zespołu odszedł w 1974 roku. Następnie przeszedł do Chicago Sting, gdzie po sezonie 1975 zakończył karierę. W NASL rozegrał 99 meczów, strzelił 41 goli oraz zdobył 110 punktów.

Willy Roy ma również za sobą karierę w futsalu, gdyż w latach 1978–1984 grał w drużynie Chicago Sting występującej w MISL.

Kariera reprezentacyjna

Willy Roy zadebiutował w reprezentacji USA dnia 12 marca 1965 roku w Meksyku w przegranym 2:0 meczu z gospodarzami w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 1966 w Anglii. Dziewięć dni później, 21 marca b.r. zagrał w zremisowanym 1:1 meczu z Hondurasem, który zakończył udział w Jankesów tych eliminacjach. Występował również w eliminacjach do Mistrzostw Świata 1970 i 1974.

W 1968 roku Willy ustanowił rekord względem liczby strzelonych bramek dla reprezentacji USA w eliminacjach do mistrzostw świata. W eliminacjach do Mistrzostw Świata 1970 w ośmiu meczach w 1968 roku strzelił sześć bramek. Ten rekord został pobity dopiero 33 lata później przez Earniego Stewarta, który meczach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata 2002 w 2001 roku strzelił siedem bramek^[1].

W sumie w latach 1965–1973 rozegrał dla reprezentacji USA 20 meczów i strzelił 10 bramek.

Kariera trenerska

Willy Roy w 1976 roku został asystentem trenera w Chicago Sting. W 1977 roku został samodzielnym trenerem tego zespołu, z którym w 1981 i 1984 roku zdobył tytuł mistrza USA oraz dostał tytuł Trenera Roku NASL w 1981 roku. Po upadku NASL w 1984 roku prowadził Chicago Sting w halowej lidze MISL. Pracę w Chicago Sting zakończył w 1986 roku.

12 sierpnia 1987 roku został trenerem męskiej drużyny uniwersyteckiej Northern Illinois University, którą prowadził do 18 lutego 2003 roku. Bilans pracy w tej drużynie zakończył z następującym bilansem: 295 meczów: 142 zwycięstwa-131 remisów-22 porażki.

Późniejsze lata

W 1989 roku Willy Roy został wybrany do National Soccer Hall of Fame (Galeria Sław Piłki Nożnej w USA).

Obecnie jest właścicielem Willy Roy Soccer Dome, hali w Chicago przeznaczonej do gry futsalu oraz mieszczącej się obok kręgielni Dolton Bowl. Mimo sześćdziesięciu lat nadal gra w piłkę nożną w amatorskiej lidze w hali Willy Roy Soccer Dome.

W 1979 roku napisał książkę Coaching Winning Soccer.

Sukcesy

Piłkarz

• Mistrz USA: 1969

Trener

• Mistrz USA: 1981, 1984
• Trener Roku NASL: 1981