Witold Plapis

Witold Plapis (ur. 5 marca 1905 w Uzyniu, zm. 1 grudnia 1968 w Warszawie) – architekt, profesor Politechniki Warszawskiej.

Witold Plapis

Data i miejsce urodzenia	5 marca 1905 Uzyn
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1968 Warszawa
Zawód, zajęcie	architekt
Odznaczenia

Kamień poświęcony pamięci Witolda Plapisa w Puszczy Kampinoskiej

Grób Witolda Plapisa na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana (1876–1960) i Emilii z Kaweckich (1884–1960). Uczęszczał do szkoły powszechnej w Rosji, następnie do gimnazjum we Włocławku. W 1923 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ze względu na kłopoty ze zdrowiem i kurację w Zakopanem ukończył i dyplom uzyskał w 1934 roku. Od 1929 roku jeszcze jako student, uczestniczył w akcji inwentaryzacji zabytków zainicjowanej przez prof. Oskara Sosnowskiego, co okazało się niezwykle przydatne przy odbudowie Warszawy po II wojnie światowej. W latach 1935–1940 prowadził też własną pracownię architektoniczną. Do wybuchu wojny pracował też jako starszy asystent w katedrze projektowania hal przestrzennych na Warszawskiej Politechnice. Od 1936 roku pracował jako referent techniczny w Towarzystwie Kredytowym Miejskim w Warszawie. Był też rzeczoznawcą Komunalnej Kasy Oszczędności Izby Skarbowej.

Po wojnie pracował w Biurze Odbudowy Stolicy (BOS). Od lutego 1945 roku kierował pracownią rejestracji zniszczeń BOS^[1]. Od 16 lipca 1946 do 18 września 1948 był prezesem SARP^[2]. Od 1951 roku był samodzielnym pracownikiem naukowym – kierownikiem Zakładu Naukowego Architektury Krajobrazu w Instytucie Urbanistyki i Architektury Politechniki Warszawskiej, od 1955 roku – profesorem nadzwyczajnym. W latach l954–1957 był dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Był też współtwórcą Kampinoskiego Parku Narodowego i autorem wielu publikacji takich jak Niektóre zagadnienia kształtowania krajobrazu w nauczaniu projektowania architektonicznego czy Kształtowanie krajobrazu na podstawie naturalnych walorów przyrodniczych, a także redaktorem Rejestru Ogrodów Polskich. Był jednym z inicjatorów utworzenia tzw. Zielonego Pierścienia Warszawy.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 203-5-9)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1949)^[4]
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 19 lipca 1946^[5], 19 lipca 1954^[6])
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[8]
• Złota Odznaka SARP (1955)
• Złota Odznaka Odbudowy Warszawy