Wojciech Rostworowski

Wojciech Hilary Rostworowski herbu Nałęcz II (ur. 13 stycznia 1877 w Milejowie, zm. 17 marca 1952 w Zalesiu Dolnym) – polski ziemianin, prawnik, pisarz, publicysta, senator III i IV kadencji w II RP.

Wojciech Rostworowski

Wojciech Rostworowski (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1877 Milejów
Data i miejsce śmierci	17 marca 1952 Zalesie Dolne
Kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Okres	od 7 grudnia 1917 do 27 lutego 1918
Następca	Władysław Wróblewski (p.o)
Odznaczenia

Nagrobek Wojciecha Rostworowskiego

Życiorys

Urodził się 13 stycznia 1877 w Milejowie^[1]. Był synem Antoniego Ignacego Rostworowskiego (1833–1896) i Klary z Osuchowskich, wnukiem Antoniego Melitona Rostworowskiego. Jego syn, Piotr Rostworowski był kamedułą. W pierwszym dwudziestoleciu XX w. był właścicielem majątku Winiary (pow. 283 ha).

Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Najpierw zajął się literaturą, ale później wciągnęła go praca polityczna. Początkowo był związany z narodową demokracją, lecz w czasie I wojny światowej przeszedł na pozycje bardziej konserwatywne. Był członkiem Ligi Narodowej^[2]. W 1916 roku był członkiem Zarządu Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej^[3]. Wszedł do Tymczasowej Rady Stanu z ramienia Stronnictwa Narodowego^[4]. W rządzie Jana Kucharzewskiego objął Departament Stanu (odpowiednik MSZ). Mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku^[5]. W latach 1919–1925 nie uczestniczył w życiu politycznym. Po zamachu majowym w 1926 zaangażował się po raz kolejny w prorządowe organizacje konserwatywne. W 1930 został wybrany do Senatu w województwie łódzkim, a w 1935 został senatorem z nominacji Prezydenta RP. W drugiej połowie lat trzydziestych stał się krytykiem rządu. Po II wojnie światowej zamieszkał w Zalesiu i poświęcił się pracy literackiej. Publikował między innymi w „Tygodniku Powszechnym”.

Zmarł 17 marca 1952 w Zalesiu Dolnym^[1]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 171-1-27)^[1].

Jego żoną była Elżbieta hr. Plater-Zyberk z Broelu (1887–1924). Ich dziećmi byli Maria (1908–2004), Wojciech (1910–1999), Henryk (1912–1984), Weronika (1913–1919), Elżbieta (1919–1922).

Po jej śmierci ożenił się z Katarzyną (Katie) Clinton (1887–1973), Angielką, która była przyjaciółką jego żony i nauczycielką dzieci.

Ordery i odznaczenia

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski^[6]
• Złoty Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)^[7]