Zanokcica północna

Zanokcica północna (Asplenium septentrionale (L.) Hoffm.) – gatunek paproci należący do rodziny zanokcicowatych (Aspleniaceae). Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej^[4]. W Polsce rośnie najczęściej na Śląsku i w Górach Świętokrzyskich, w górach wysokich dość rzadko.

Zanokcica północna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	paprotkowce
Rodzina	zanokcicowate
Rodzaj	zanokcica
Gatunek	zanokcica północna
Nazwa systematyczna
Asplenium septentrionale (L.) Hoffm. Deutschl. Fl. 2: 12–13 1795.[3]

Morfologia

Pokrój

Roślina trwała o wysokości od 10 do 20 cm.

Liście

Zimotrwałe, w zarysie podługowate o blaszce rozwidlonej, pojedynczo lub dwukrotnie pierzastodzielne, z nielicznymi odcinkami klinowato lancetowatymi, o 2–5 ząbkach na szczycie.

Zarodnie

Kupki zarodni podługowate, w końcu pokrywające całą dolną powierzchnię odcinków liścia.

Biologia i ekologia

Biotop

Zarodnikuje od lipca do sierpnia. Rośnie w szczelinach skał i murów (nie może być wapieni).

Fitosocjologia

Gatunek charakterystyczny rzędu Androsacetalia vandellii^[5].

Genetyka

Liczba chromosomów 2n = 144^[6].

Zagrożenia i ochrona

Gatunek został umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016) oraz w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jako narażony na wyginięcie (kategoria zagrożenia: V, VU)^[7][8][9]. Od 2014 roku podlega w Polsce ochronie częściowej. Wprowadzone w rozporządzeniu zakazy dotyczą dziko występujących roślin i obejmują także gospodarkę rolną, leśną i rybacką^[10].