Zygmunt Bierowski

Zygmunt Alojzy Bierowski (ur. 8 marca 1895 w Bochni, zm. 22 lutego 1974 we Wrocławiu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Zygmunt Alojzy Bierowski

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1895 Bochnia
Data i miejsce śmierci	22 lutego 1974 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	1914–1942
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Pułk Piechoty Nr 13 Szkoła Podchorążych Piechoty 9 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca batalionu dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Syn Józefa^[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 13^[2].

W kwietniu 1924 roku został przeniesiony z 13 Pułk Piechoty w Pułtusku do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie^[3]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W styczniu 1925 roku został przydzielony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko asystenta działań piechoty^[5]. W 1928 roku nadal pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia, pozostając w kadrze oficerów piechoty^[6]. W latach 1932–1934 pełnił służbę w 85 pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce^[7][8]. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy batalionu^[9][10]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[11]. W marcu 1939 roku został przeniesiony z 21 pułku piechoty w Warszawie do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy pułku. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w bitwie pod Iłżą, gdzie jego jednostka została rozproszona. Po kapitulacji polskich oddziałów uniknął niewoli^[12].

W konspiracji członek organizacji „Miecz i Pług”. W 1943 roku był więźniem obozu na Majdanku (nr obozowy 8658)^[13].

Zmarł we Wrocławiu. Pochowany 26 lutego 1974 roku na Cmentarzu Osobowickim (pole 104, grób 61, rząd 3 od pola 99)^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[15]

• Krzyż Zasługi Wojskowej III kl. z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)^[16]
• Srebrny Medal Waleczności II kl. (Austro-Węgry)^[16]
• Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)^[16]