Behinderter

Behinderter (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [bəˈhɪndɐtɐ] lm IPA: [bəˈhɪndɐtn̩]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik odprzymiotnikowy, rodzaj męski

(1.1) niepełnosprawny, inwalida

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) zob. Behinderte

odmiana:

(1.1)

przypadek	deklinacja	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Nom.	słaba mieszana mocna	der Behinderte ein Behinderter Behinderter	die Behinderten Behinderten Behinderte
Gen.	słaba mieszana mocna	des Behinderten eines Behinderten Behinderten	der Behinderten Behinderten Behinderter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem Behinderten einem Behinderten Behindertem	den Behinderten Behinderten Behinderten
Akk.	słaba mieszana mocna	den Behinderten einen Behinderten Behinderten	die Behinderten Behinderten Behinderte

(2.1) zob. Behinderte

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Behinderung ż

forma żeńska Behinderte ż

czas. behindern

przym. behindert

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: