bedstefar

bedstefar (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dziadek

odmiana:

(1.1) en bedstefar, bedstefaren / bedstefaderen, bedstefædre, bedstefædrene

przykłady:

(1.1) Min bedstefar fortalte mig altid historier om krigen. → Dziadek zawsze opowiadał mi historie o wojnie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) bedsteforælder

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. morfar, farfar • bedstemor

źródła: