fremmed

fremmed (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) obcy

odmiana:

(1.1) fremmed, fremmed, fremmede

przykłady:

(1.1) Han liker å lære fremmede språk. → On lubi się uczyć języków obcych.

(1.1) Journalistene reiser ofte til fremmede land. → Dziennikarze często podróżują do obcych krajów.

(1.1) Hunden vår bjeffer alltid på fremmede mennesker. → Nasz pies zawsze szczeka na obcych ludzi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: