statsborger

statsborger (język duński)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) praw. obywatel

odmiana:

(1.1) en statsborger, statsborgeren, statsborgere, statsborgerne

przykłady:

(1.1) Et EU-land skal give statsborgere fra andre EU-lande adgang til uddannelser på samme vilkår som egne statsborgere. → Kraj UE musi dać obywatelom z innych krajów UE dostęp do edukacji na takich samych warunkach, co swoim obywatelom.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. statsborgerlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. stat + -s- + borger

uwagi:

źródła: