utleniacz

utleniacz (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. substancja chemiczna, która ma zdolność utleniania innych substancji (sama ulegając redukcji, czyli przyjmując elektrony)

odmiana:

przykłady:

(1.1) W reakcji spalania węgla tlen jest utleniaczem: C + O₂ → CO₂.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oksydant, środek utleniający

antonimy:

(1.1) reduktor

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tlenowiec mzw/mrz, beztlenowiec mzw, tlenek mrz, utlenialność ż

czas. utleniać, dotleniać

przysł. beztlenowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) oxidant

źródła: