vind

vind (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈvenˀ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) wiatr

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) = vinde → wygrywać

odmiana:

(1.1) en vind, vinden, vinde, vindene

przykłady:

(1.1) Orkanen ramte også kysten med stærke vinde og meget regn. → Huragan uderzył też na wybrzeżu silnymi wiatrami i obfitym deszczem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

vindmølle → wiatrak • god vind → pomyślnych wiatrów

etymologia:

st.nord. vindr

por. ang. wind, niem. Wind

uwagi:

źródła:

vind (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) owijać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. vindi

rzecz. vindo, vindaĵo, vindotuko, vindotablo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

vind (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wiatr

odmiana:

(1.1) en vind, vinden, vinder, vindene

przykłady:

(1.1) På vei hjem hadde vi vinden i ryggen. → W drodze do domu mieliśmy wiatr w plecy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

nordavind • vestavind • sønnavind • østavind

etymologia:

uwagi:

źródła: