Avempace

Abû Bakr Muḥammad Ibn Yaḥyà ibn aṣ-Ṣâ’igh at-Tûjîbî Ibn Bâjja Al-tujibi (arapski أبو بكر محمد بن يحيى بن الصائغ), poznat kao Ibn Bājjah (arapski: ابن باجه‎), bio je andaluzijski polimat - astronom, logičar, muzičar, filozof, ljekar, fizičar, psiholog, botaničar, pjesnik i naučnik.^[1] Na Zapadu je poznat po latinskom imenu Avempace. Rođen je u Zaragozi u današnjem španskom Aragonu oko 1085,^[2] a umro je u marokanskom Fesu 1138. Avempace je bio vezir Abu Bakr ibn Ibrahim Ibn Tîfilwîta, almoravidskog guvernera Zaragoze i, između ostalog, pisao pjesme (panegirike i 'muwasshahat') za njega. Avempace je sudjelovao u pjesničkim natjecanjima zajedno sa pjesnikom al-Tutilijem. Poslije je oko dvadesetak godina u Maroku bio vezir Yahyà ibn Yûsuf Ibn Tashufina, brata almoravidskog sultana Yusuf Ibn Tashufina (u. 1143).^[3] Postao je slavan kao autor djela Kitab al-Nabat (Knjiga biljaka), popularnog botaničkog teksta koji je definirao spol biljaka. Među njegovim učiteljima se nalazio Abu Jafar ibn Harun od Trujilla, ljekar u andaluškoj Sevilli.

Ibn Bajjah
Rođenje	1095 Zaragoza, Al-Andalus
Smrt	1138. (dob: 42–43) Fes, Maroko
Polje	astronomija, filozofija, medicina, fizika

Njegove filozofske ideje su imale značajan uticaj na Ibn Rušda i Alberta Magnusa. Rana smrt ga je spriječila da dovrši ili organizira većinu svojih djela, a u kojima je pokazao izuzetno dobro poznavanje tadašnje medicine, matematike i astronomije; smrt ga je spriječila da dovrši svoje djelo posvećeno fenomemnologiji duše. Osim kao filozof, bio je poznat i kao muzičar i pjesnik.^[4] Njegov divan (zbirka poezije) je otkriven 1951.

Iako većina njegovih astronomskih i fizičkih teorija nije sačuvana, dio su citirali Majmonid i Averroes, te su imale uticaje na kasnije astronome i fizičare u islamskom svijetu i renesansnoj Evropi, uključujući Galileja.^[5]