மத்திய பாரதம்

மத்திய பாரதம் (Madhya Bharat, also known as Malwa Union)^[1]1947-இல் இந்திய விடுதலைக்கு பின்னர் இது பிரித்தானிய இந்தியாவின் மத்திய இந்திய முகமையில் இருந்த 25 சுதேச சமஸ்தானங்களை இணைத்து 28 மே 1948 அன்று நிறுவப்பட்ட இந்தியாவின் ஒரு ஆட்சிப் பகுதியாகும்^[2][3]

Warning: Value not specified for "common_name"
மத்திய பாரதம்
இந்தியாவின் மாநிலங்களும் ஆட்சிப்பகுதிகளும்
[[மத்திய இந்திய முகமை|←]]   ← 1948–1956 →
Location of 1951-இல் மத்தியப் பிரதேசம் மாநிலத்தில் மத்திய பாரதத்தின் அமைவிடம்
வரலாறு
•	பிரித்தானிய இந்தியாவின் மத்திய இந்தியா முகமையை கலைத்தல்	1948
•	மத்தியப் பிரதேசம் மாநிலத்தை நிறுவுதல்	1956
பரப்பு
•	1881	1,94,000 km2 (74,904 sq mi)
Population
•	1881	92,61,907
	மக்கள்தொகை அடர்த்தி	47.7 /km2  (123.7 /sq mi)

மத்திய பாரதம் 46,478 சதுர மைல்கள் (120,380 km²) பரப்பளவு கொண்டிருந்தது.^[4] இதன் குளிர்கால தலைநகரமாக குவாலியர் நகரம் மற்றும் கோடைக்கால தலைநகரமாக இந்தூர் நகரம் இருந்தது. இதன் தென்மேற்கில் பம்பாய் மாகாணம் (தற்கால குஜராத் & மகாராட்டிரா), வடமேற்கில் இராஜஸ்தான், வடக்கில் உத்தரப் பிரதேசம், கிழக்கில் விந்தியப் பிரதேசம் மற்றும் போபால் இராச்சியம் (1949–56), தென்கிழக்கில் மத்தியப் பிரதேசம் எல்லைகளாக இருந்தது. மத்திய பாரதப் பகுதி மக்களில் இந்தி மொழி பேசும் இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்தனர்.

1 நவம்பர் 1956 அன்று மொழிவாரி மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டத்தின் படி, மத்தியப் பாரதப் பகுதிகளுடன், விந்தியப் பிரதேசம் ஆகியவைகள் புதிய மத்தியப் பிரதேசம் மாநிலத்துடன் இணைக்கப்பட்டது.

மத்திய பாரத மாவட்டங்கள்

1 நவம்பர் 1956-ஆம் தேதிக்கு முன்னர் மத்திய பாரதத்தில் 16 மாவட்டங்கள் இருந்தது.

1. பிண்டு மாவட்டம்
2. குவாலியர் மாவட்டம்
3. முரைனா மாவட்டம்
4. குனா மாவட்டம்‎
5. சிவபுரி மாவட்டம்
6. ராஜ்கர் மாவட்டம்
7. விதிஷா மாவட்டம்
8. சாஜாபூர் மாவட்டம்
9. உஜ்ஜைன் மாவட்டம்‎
10. இந்தூர் மாவட்டம்
11. தேவாஸ் மாவட்டம்
12. ரத்லாம் மாவட்டம்
13. தார் மாவட்டம்
14. ஜாபூவா மாவட்டம்
15. கர்கோன் மாவட்டம்
16. மண்டசௌர் மாவட்டம்

இதனையும் காண்க

• விந்தியப் பிரதேசம்
• மத்திய இந்திய முகமை