சுவாத்யாயம்

சுவாத்யாயம் (தேவநாகரி : स्वाध्याय Svādhyāya) என்பது சுய ஆய்வு மற்றும் குறிப்பாக வேதங்கள் மற்றும் பிற புனித நூல்களை ஓதுதல்.^[1][2][3] இது பல அர்த்தங்களைக் கொண்ட ஒரு பரந்த கருத்தாகும். இந்து மதத்தின் பல்வேறு பள்ளிகளில், சுவாத்யாயம் என்பது ஒரு நியம (நல்லொழுக்கத்தைக் கடைப்பிடிப்பது) உள்நோக்கம் மற்றும் "தன்னைப் பற்றிய ஆய்வு" ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது.^[4]

சொற்பிறப்பியல், பொருள் மற்றும் பயன்பாடு

சுவாத்யாயம் என்பது சுவா (ஸ்வா) + அத்யாயா (அத்யாய) ஆகியவற்றால் ஆன ஒரு கூட்டு சமஸ்கிருத வார்த்தையாகும். அத்யாயா என்றால் "ஒரு பாடம், விரிவுரை, அத்தியாயம்; வாசிப்பு".^[5] ஸ்வா என்றால் "சொந்தம், ஒருவரின் சொந்தம், சுயம், மனித ஆன்மா".^[6] எனவே, சுவாத்யாயம் என்றால் "ஒருவரின் சொந்த வாசிப்பு, பாடம்" என்று பொருள்.

சுவாத்யாயம் என்பது சுவா (ஸ்வா) + தியாயா (ध्याय) ஆகியவற்றால் ஆன ஒரு கூட்டு சமஸ்கிருத வார்த்தையாகும். தியாயா என்றால் "தியானம்".^[7] அத்யாயா மற்றும் தியாயாவின் வேர் "தியாய்", அதாவது "தியானம், சிந்தியுங்கள்".^[8] எனவே, சுவாத்யாயம் என்ற சொல், "சிந்தனை, தியானம், ஒருவரின் சுயத்தைப் பிரதிபலிப்பு" அல்லது வெறுமனே "ஒருவரின் சுயத்தைப் படிப்பது" என்பதையும் குறிக்கிறது.^[9]

சுவாத்யாயம் என்ற சொல்லுக்கு வேறு அர்த்தங்கள் உண்டு. ஸ்ருதியில், அது எழுதப்படாமலேயே, வாய்மொழியாக, அடுத்த தலைமுறைக்கு மனப்பாடம் செய்து, உண்மையை உறுதி செய்வதற்காக, சுயமாக ஓதும் வேதங்களின் வரலாற்று நடைமுறையைக் குறிக்கிறது.^[10] இந்து மதத்தின் பல்வேறு பள்ளிகளில், குறிப்பாக யோக பள்ளியில், சுவாத்யாயம் ஒரு நியமம் (நல்ல நடத்தை). ஒரு நல்லொழுக்கமாக, இதன் பொருள் "தன்னைப் பற்றிய ஆய்வு", "சுய பிரதிபலிப்பு", "உள்நோக்கு, சுய அவதானிப்பு".^[11][12][13]

சுவாத்யாயம் பல வழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. சிலர் இதை "வேதங்கள் மற்றும் தரிசனங்களின் ஆய்வு" என்று மொழிபெயர்க்கின்றனர்.^[14] சில மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் "படிப்பு" என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.^[15][16] மேக்நீல் அதை "சுய ஆய்வு அல்லது ஆன்மீக சுய கல்வி" என்று மொழிபெயர்க்கிறார்.^[17] தியாயா, பண்டைய மற்றும் இடைக்கால இந்திய நூல்களில் சுய ஆய்வு சூழலில் பயன்படுத்தப்படும் போது, ​​அப்யாசாம் என்பதற்கு ஒத்ததாக உள்ளது.^[18][19]

பண்டைய இலக்கியங்களில் சுவாத்யாயம்

உபநிடதங்கள்

தைத்திரீய உபநிடதத்தின் பாடல் 1.9.1 ^[20] ஒருவரின் யதார்த்தம் (ருதம்), சத்தியம் (சத்தியம்), தன்னடக்கம் (தமஸ்), விடாமுயற்சி (தவம்), அமைதி மற்றும் உள் அமைதி (சமஸ்) ஆகியவற்றில் சுவாத்யாயத்தின் மைய முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது.^[21] இருப்பினும், தைத்திரிய உபநிடதம் 1.9.1 வசனத்தில், கற்றல் செயல்முறையின் நற்பண்புடன், ஒருவர் கற்றுக்கொண்டதைக் கற்பிக்க வேண்டும் மற்றும் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் (பிரவசனம்) என வெளிப்படுத்துகிறது.^[22][23]

மற்ற வேதங்கள்

பதஞ்சலியின் யோகசூத்திரம், வசனம் II.44 இல், சுவாத்யாயத்தைப் பரிந்துரைக்கிறது.

விஷ்ணு ஸ்மிருதியின் வசனம் 22.92, "மனித உடல் தண்ணீரால் சுத்தப்படுத்தப்படுகிறது, மனம் உண்மையால் தூய்மைப்படுத்தப்படுகிறது, ஆன்மா சுய ஆய்வு மற்றும் தியானத்தால் தூய்மைப்படுத்தப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் புரிதல் அறிவால் தூய்மைப்படுத்தப்படுகிறது" என்று கூறுகிறது.^[24]

தர்மசாத்திரங்கள் சுவாத்யாயம் ஒரு தனிநபரின் கடந்த காலத்தைப் புரிந்துகொள்ளவும், அதைக் கடக்கவும் உதவுகிறது என்று கூறுகிறது.^[25] ஆபஸ்தம்ப தர்மசூத்திரம் 1.4.12.1 கூறுகிறது சுவாத்யாயம் என்பது தபத்தின் ஒரு வடிவம். இந்தக் கருத்தை பௌதாயன தர்மசாஸ்திரம் 4.1.29 முதல் 4.1.30 வரையிலான வசனங்களில் பகிர்ந்து கொள்கிறது, இது '"சுவாத்யாயம் என்பது ஒருவருடைய கடந்த கால தவறுகளையும் எந்தக் குற்றத்தையும் கடந்து செல்வதற்கான வழிமுறையாகும்'' என்று கூறுகிறது.^[26] பௌதாயன தர்மசாஸ்திரம், 2.6.11 வசனத்தில் ''சுவாத்யாயம்'' பிரம்மனுக்கான பாதை என்று விவரிக்கிறது.^[25]

பகவத் கீதை 16.1 இல் உள்ள நற்பண்புகளில் ஒன்றாக சுவாத்யாயம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சுவாத்யாயம் இரண்டாவது முறையாக பகவத் கீதை 17.15 வசனத்தில் ஒருவரின் பேச்சு ஒழுக்கத்தின் ஒரு அங்கமாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, இதன் மூலம் "உண்மையான, கனிவான, உதவிகரமான வார்த்தைகளைப் பேசு, கேட்பவர்களை உயர்த்தும்" என்ற வசனம் கூறுகிறது.^[27][28][29]

நியமமாக சுவாத்யாயம்

பதஞ்சலியின் யோக சூத்திரங்களில் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளபடி யோகா பயிற்சியின் மூன்று முக்கிய கூறுகளில் சுவாத்யாயம் ஒன்றாகும், இது ஆன்மீக பயிற்சி குறித்த புத்தகம் இரண்டின் தொடக்க வசனத்தில் தோன்றி மேலும் இரண்டு வசனங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.^[30] பதஞ்சலி, தூய்மை, மனநிறைவு, சிக்கனம் மற்றும் சுய-சரணடைதல் ஆகியவற்றுடன் பரிந்துரைக்கப்பட்ட ஐந்து அனுசரிப்புகளில் ( நியாமங்கள்) ஒன்றாக குறிப்பிடுகிறார்.^[31][32]