คำถามยอดนิยม
ไทมไลน์
แชท
มุมมอง
เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน
เขตปกครองตนเองของประเทศจีน จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Remove ads
มองโกเลียใน หรือ เน่ย์เหมิงกู่[a] หรือชื่ออย่างเป็นทางการ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน[b] เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองหลวงของมองโกเลียใน คือ โฮฮอต
.svg)
เขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย
พื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน[8] ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลีย
มองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน
Remove ads
ที่ตั้งและอาณาเขต
เขตปกครองตนเองมองโกเลียในมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ ประเทศมองโกเลีย (มองโกเลียนอก) และประเทศรัสเซีย
- ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ มณฑลซานซี มณฑลฉ่านซี มณฑลเหอเป่ย์ และเขตปกครองตนเองหุยหนิงเซี่ย ประเทศจีน
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลเฮย์หลงเจียง มณฑลจี๋หลิน และมณฑลเหลียวหนิง ประเทศจีน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ ประเทศจีน
ภูมิประเทศ
เป็นที่ราบสูงโดยมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลประมาณ 1,000 เมตร พื้นที่ราบสูงในมองโกเลียในกว้างใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศ ทรัพยากร ทั้งเขตมีพื้นที่แหล่งน้ำ 9,843 ตร.กม. ในจำนวนนี้เป็นแหล่งน้ำจืดที่ใช้สอยได้รวม 6,550 ตร.กม. เป็นร้อยละ 10.68 ของทั่วประเทศ
ภูมิอากาศ
รับอิทธิพลมรสุม ภาคพื้นทวีปเขตอบอุ่นทำให้มีลักษณะภูมิอากาศแบบซับซ้อนหลากหลาย ฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิแปรปรวนและมีลมพายุ ฤดูร้อนมีระยะเวลาสั้นและฝนตกชุก ฤดูใบไม้ร่วงอุณหภูมิลดต่ำมากมีฤดูหนาวยาวนาน
ประชากร
มีประชากร (ค.ศ. 2004) 23,840,000 คน (อันดับที่ 23) ความหนาแน่น 20.2 คน/ตร.ก.ม. (อันดับที่ 28) GDP (2004) 271.2 พันล้านหยวน (อันดับที่ 23) ต่อประชากร 11,400 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 12) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น
Remove ads
เศรษฐกิจ
การคมนาคม
เส้นทางขนส่งระบบรางทั่วเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน มีเส้นทางขนส่งระบบรางถึง 14 สายหลักแยกเป็น 12 เส้นทางรถไฟใต้ดิน 5 สาย รวมเส้นทางยาวกว่า 7,083 กิโลเมตร ทางหลวงทั่วเขตมีเส้นทางหลวงรวม 63,000 กิโลเมตร ความหนาแน่น 532.6 กิโลเมตร การขนส่งทางอากาศ มีสนามบิน 7 แห่ง เปิดเส้นทางการบินพลเรือนภายในประเทศ 20 เส้นทาง ระหว่างประเทศ 2 เส้นทาง
หมายเหตุ
- มองโกเลียใน และเน่ย์เหมิงกู่ ชื่อตามประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา[7]
- จีน: 内蒙古; พินอิน: Nèi Měnggǔ
- มองโกเลีย: ᠥᠪᠥᠷᠮᠣᠩᠭᠣᠯ, ออกเสียง: [ˈɵw̜ɵ̆r ˈmɔɴɢɞ̆ɮ]
- จีน: 内蒙古自治区; พินอิน: Nèiměnggǔ Zìzhìqū
- มองโกเลีย: ᠥᠪᠥᠷᠮᠣᠩᠭᠣᠯ ᠤᠨᠥᠪᠡᠷᠲᠡᠭᠨᠵᠠᠰᠠᠬᠤᠣᠷᠣᠨ, ออกเสียง: [ˈɵw̜ɵ̆r mɔɴɢɞ̆ˈɮiŋ ˈɵːr̥tɵˑ ˈt͡sasʰəχ ˈɔrɞ̆ɴ]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads