ดม

ดูเพิ่ม: ดม., ดั๋ม, ดืม, ดื่ม, และ ดุม

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ດົມ (ด็ม), ไทลื้อ ᦡᦳᧄ (ดุม), ไทใหญ่ ၼူမ် (นูม), อาหม 𑜃𑜤𑜉𑜫 (นุม์), จ้วง ndumq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dom
	ราชบัณฑิตยสภา	dom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/dom˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ดม (คำอาการนาม การดม)

1. ใช้จมูกสูดกลิ่น, สูดเอากลิ่น

การใช้

บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ดอม เป็น ดมดอม หรือ ดอมดม