ภาษาเขิน
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาเขิน หรือ ภาษาขึน บ้างก็ว่า ภาษาไทเขิน หรือ ภาษาไทขึน (เขิน: Dai Kun) มีผู้พูดทั้งสิ้น 120,855 คน พบในส่วนใหญ่อยู่ในเชียงตุง รัฐฉาน ประเทศพม่า ประมาณ 114,574 คน (พ.ศ. 2543) พบในประเทศไทย 6,281 คน (พ.ศ. 2543) ในจังหวัดเชียงใหม่และเชียงราย ใกล้เคียงกับภาษาไทลื้อและภาษาไทใต้คง เขียนด้วยอักษรธรรมที่มีอักขรวิธีคล้ายอักษรธรรมล้านนา[2] จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มภาษากัม-ไท สาขาเบ-ไท สาขาย่อยไท-แสก
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาเขิน, ออกเสียง ...
ภาษาเขิน | |
---|---|
ภาษาขึน | |
ᨴᩱ᩠ᨿᨡᩨ᩠ᨶ | |
ออกเสียง | /táj kʰɯ̌ːn/ |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศพม่า (รัฐฉาน), ประเทศไทย (จังหวัดเชียงรายและเชียงใหม่) |
ภูมิภาค | ฉานตะวันออก |
จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (100,000 อ้างถึง1990)[1] |
ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
ระบบการเขียน | อักษรธรรม, อักษรไทย |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | พม่า |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | kkh |
ปิด