afet

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

afet (belirtme hâli afeti, çoğulu afetler)

1. çeşitli doğa olaylarının sebep olduğu yıkım

   O yıl su baskınları bir afet gibiydi.

2. kıran
3. güzelliği ile insanı şaşkına çeviren, aklını başından alan kadın

   Gül yüzlü bir afetti ki her busesi lale. - Y. K. Beyatlı

4. (tıp) hastalıkların dokularda yaptığı bozukluk

Çeviriler

doğa olayı

Fince: kaunotar (fi) İbranice: אסון‎ (he) (ason) İngilizce: beauty (en) Osmanlı Türkçesi: آفت‎ (ota)

Ön ad

afet

1. (mecaz) çok kötü

   Şöhret gibi servetin de afet olduğunu yeni anlıyordum. - R. N. Güntekin

2. Çok zeyrek, çok celt, od alev.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "afet" maddesi