erme

Türkçe

Söyleniş

• (fiil): IPA^(anahtar): /ˈeɾ.me/
• (isim): IPA^(anahtar): /eɾ.ˈme/
• Heceleme: er‧me

Ad

erme (belirtme hâli ermeyi, çoğulu ermeler) , sahiplik şekli erme -si

1. ermek işi

Çekimleme

erme adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		erme	ermeler
belirtme		ermeyi	ermeleri
yönelme		ermeye	ermelere
bulunma		ermede	ermelerde
ayrılma		ermeden	ermelerden
tamlayan		ermenin	ermelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ermem	ermelerim
	belirtme	ermemi	ermelerimi
	yönelme	ermeme	ermelerime
	bulunma	ermemde	ermelerimde
	ayrılma	ermemden	ermelerimden
	tamlayan	ermemin	ermelerimin
2. tekil	yalın	ermen	ermelerin
	belirtme	ermeni	ermelerini
	yönelme	ermene	ermelerine
	bulunma	ermende	ermelerinde
	ayrılma	ermenden	ermelerinden
	tamlayan	ermenin	ermelerinin
3. tekil	yalın	ermesi	ermeleri
	belirtme	ermesini	ermelerini
	yönelme	ermesine	ermelerine
	bulunma	ermesinde	ermelerinde
	ayrılma	ermesinden	ermelerinden
	tamlayan	ermesinin	ermelerinin
1. çoğul	yalın	ermemiz	ermelerimiz
	belirtme	ermemizi	ermelerimizi
	yönelme	ermemize	ermelerimize
	bulunma	ermemizde	ermelerimizde
	ayrılma	ermemizden	ermelerimizden
	tamlayan	ermemizin	ermelerimizin
2. çoğul	yalın	ermeniz	ermeleriniz
	belirtme	ermenizi	ermelerinizi
	yönelme	ermenize	ermelerinize
	bulunma	ermenizde	ermelerinizde
	ayrılma	ermenizden	ermelerinizden
	tamlayan	ermenizin	ermelerinizin
3. çoğul	yalın	ermesi ermeleri
	belirtme	ermesini ermelerini
	yönelme	ermesine ermelerine
	bulunma	ermesinde ermelerinde
	ayrılma	ermesinden ermelerinden
	tamlayan	ermesinin ermelerinin

Zıt anlamlılar

• ermeme

Türetilmiş kavramlar

erme

ermek, ermeli, ermesiz, ermeyken, ermeyle, ermeyse

Çeviriler

erme

Kürtçe: gihan (ku), gihîştin (ku), gihaştin (ku)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "erme" maddesi

Eylem

erme

1. ermek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

Zıt anlamlılar

• er

Zazaca

Köken

Ana Hint-Avrupa dili *h₂(e)rmos- sözcüğünden devralındı.

Ad

erme e (çoğulu ermey)

1. (anatomi) kol