nakil

Türkçe

Köken

Arapça نقْلَ‎

Söyleniş

• Heceleme: na‧kil

Ad

nakil (belirtme hâli nakili, çoğulu nakiller)

1. (ulaşım) bir yerden alıp başka bir yere iletme, aktarma, taşıma, geçirme, aktarım, iletim
2. göç, taşınma
3. anlatma, hikâye etme, söyleme
4. bir görevden başka bir göreve atanma
5. resim veya yazının aynısını başka bir şeyin üzerine yapma
6. başka dilden bir eseri kendi diline çevirme, tercüme etme

Eş anlamlılar

• (atama): tercüme etme
• (çevirme): tayin
• (resim veya yazıyı üzerine yapma): kopya etme

Deyimler

nakil aracı, nakil vasıtası

Çeviriler

ulaşım

Almanca: Transport (de) e Arapça: نقْلَ‎ (ar) e Azerice: köçürmə (az) Kürtçe: guhêztin (ku), veguhêztin (ku) Çekçe: přeprava (cs) d přeložení (cs) n převod (cs) e Fince: kuljetus (fi) İngilizce: transportation (en)