yetim

Ayrıca bakınız: öksüz

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /jeˈtim/

Heceleme: ye‧tim

Köken

Osmanlı Türkçesi يتيم‎, o da Arapça يَتِيم‎ (yetīm) kelimesinden gelmektedir.

Ad

yetim (belirtme hâli yetimi, çoğulu yetimler)

1. (sosyoloji) annesi veya babası ölmüş olan çocuk.

Türetilmiş kavramlar

• yetimce, yetimcik, yetimken, yetimle, yetimli, yetimse, yetimsiz

Alt kavramlar

• annesiz, babasız, ebeveynsiz

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Waise (de) e, Waise (de) d Arapça: يَتِيم‎ (ar) e (yetīm), يَتِيمَة‎ (ar) d (yetīme) Azerice: yetim (az) Fince: orpo (fi) İngilizce: orphan (en) İsveççe: föräldralös barn (sv) Osmanlı Türkçesi: يتيم‎ (ota) Özbekçe: oʻksiz (uz), sagʻir (uz) Rusça: сирота (ru) d, e (sirota) Türkmence: ýetiim (tk)

Ön ad

yetim (karşılaştırma daha yetim, üstünlük en yetim)

1. (sosyoloji) anası veya babası ölmüş olan

Çeviriler

çeviriler

Almanca: waise (de) Azerice: yetim (az) Danca: forældreløs (da) Fince: orpo (fi) İngilizce: orphan (en) İsveççe: föräldralös (sv) Osmanlı Türkçesi: يتيم‎ (ota) Özbekçe: oʻksiz (uz), sagʻir (uz) Türkmence: ýetiim (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yetim" maddesi

Azerice

Ad

yetim

1. yetim

Çağatayca

Ad

1. öksüz, hizmetkyar, uşak, ücretle tutulan rencber