இயற்கைத் துணைக்கோள்
From Wikipedia, the free encyclopedia
இயற்கைத் துணைக்கோள் (Natural satellite) அல்லது நிலா என்பது ஒரு கோளின் ஈர்ப்பு விசையால் அக்கோளைச் சுற்றி வரும் இயற்கையில் அமைந்த ஒரு பொருள். நமது சூரியக் குடும்பத்தில் 173 இயற்கைத் துணைக்கோள்களும்[1][2] குறைந்தது 8 குறுங்கோள்களும் உள்ளன. [3] பூமியைச் சுற்றி வரும் நிலா அதன் ஒரே இயற்கையான துணைக்கோள் ஆகும். இதே போல வியாழனை 63 துணைக்கோள்கள் சுற்றி வருகின்றன. கலீலியோ தம் காலத்திலேயே (கி.பி. 1610ல்) வலு குறைந்த தொலைநோக்கியைக் கொண்டு வியாழனைச் சுற்றி நான்கு துணைக்கோள்கள் இருப்பதைக் கண்டார். நமது சூரியக் குடும்பத்தில் புதன் மற்றும் வெள்ளியைத் தவிர்த்து அனைத்துக் கோள்களுக்கும் துணைக்கோள்கள் உள்ளன. அதே போல் மற்ற நட்சத்திரங்களைச் சுற்றி வரும் கோள்களுக்கும் துணைக்கோள்கள் இருப்பதற்கான வாய்ப்பு உள்ள போதும், அது இன்னும் நிரூபிக்கப்படாமலேயே உள்ளது.
பொதுவாக நிலாக்கள் அதன் கோள்களின் துவக்க நிலையிலேயே உருவாகி விடுகின்றன. இத்துணைக்கோள்கள் அதன் முதன்மைக்கோளின் பகுதியாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. முதன்மைக் கோளின் துவக்க காலத்தில் அதன் அருகில் திரண்டிருந்த பொருட்கள் கோளின் நிறையால் கவரப்பட்டு ஒருங்கிணைந்து பிறகு அதன் ஈர்ப்பு விசையால் அதற்கு துணைக்கோளாகவும் ஆகியிருக்கலாம் அல்லது வேறு ஏதேனும் புற விண்கற்கள் மோதலின் மூலம் முதன்மைக் கோளின் ஒரு பகுதி அதனை விட்டுப் பிரிந்து அதன் துணைக் கோளாகவுமாக வாய்ப்புண்டு.
நிலவின் எடைக்கும் புவியின் எடைக்கும் உள்ள விகிதமானது மற்ற துணைக்கோள் - கோள் எடை விகிதத்தை விட மிகவும் அதிகம். மேலும் நிலவின் வட்டப்பாதையானது சூரியனை ஒப்பீடு செய்யும் போது உட்குழிந்து (concave) இருக்கும். [4]
குள்ள கோள்களைப் பொருத்தவரை சிரிஸ் மற்றும் மெக்மெக்கெவிற்கு இயற்கை துணைகோள்கள் கிடையாது. புளூட்டோ கிரகத்திற்கு சரோன் என்ற ஒரு பெரிய துணைகோளும் நான்கு சிறிய துணைகோள்களும் உண்டு. [5] புளூட்டோ– சாரோன் இணையின் பொருண்மை மையம் அவற்றிற்கு இடையில் உள்ள திறந்த வெளியில் உள்ளதால் அது விசித்திரமாக உள்ளது. பெரும்பாலும் இது இரட்டை கோள்களுக்கே உண்டான ஓர் அம்சமாகும்.