Брэшыя

Брэшыя (па-італьянску: Brescia, па-лямбардзку: Brèsa, па-лацінску: Brixia) — горад у італьянскім рэгіёне Лямбардыя, адміністрацыйны цэнтар аднайменнай правінцыі. Месьціцца ля падножжа Альпаў, за некалькі кілямэтраў ад азёраў Гарда і Ізэо. Маючы насельніцтва больш за 200 тысячаў чалавек, Брэшыя зважаецца другім паводле велічыні горадам у Лямбардыі і чацьверты паводле гэтага жа паказьніку местам на паўночным захадзе Італіі. Лічыцца важным прамысловым горадам^[3].

Брэшыя
Краіна:	Італія
Кіраўнік:	Эміліё Дэль Бона[d] і Laura Castelletti[d]
Плошча:	90,34 км² (9 кастрычніка 2011)[1]
Вышыня:	149 м н. у. м.
Насельніцтва:	▼196 446 чал. (1 студзеня 2023)[2]
Тэлефонны код:	030
Паштовы індэкс:	25121–25136
Нумарны знак:	BS
Геаграфічныя каардынаты:	45°32′20″ пн. ш. 10°13′13″ у. д.
Брэшыя на мапе Італіі Брэшыя
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.comune.brescia.it

Гісторыя

Брэшыйскі замак.

Горад стаў рымскім у 225 годзе да н. э., калі кенаманы падпарадкаваліся рымлянам. За часам картагенскіх войнаў Брыксія, як тады называлася месла, была ў хаўрусе з рымлянамі. Калі быў утвораны Кельцкі зьвяз, скіраваны супраць Старажытнага Рыма, места заставалася верным рымлянам. З сваімі рымскімі хаўрусьнікамі горад зьнянацку напаў і зьнішчыў інсубраў. У 89 годзе да н. э. Брыксія атрымала статус гораду, а ў 41 годзе да н. э. ейныя жыхары здабылі рымскае грамадзянства. Пры Тыбэрыюсе быў пабудаваны аквэдук. У 402 годзе горад быў спустошаны вэстготамі Алярыха I. За часам уварваньня гунаў, ачоленых Атылам, у 452 годзе горад быў абложаны і разрабаваны. У 568 або 569 гадах Брэшыя была адабраная ў бізантыйцаў лянгабардамі, якія зрабілі яе сталіцай аднаго са сваіх паўнезалежных герцагстваў. У 774 годзе Карл Вялікі захапіў горад і паклаў канец Лянгабардзкаму каралеўству ў паўночнай Італіі. З 855 па 875 гады пры Людовіку II Брэшыя стала фактычнай сталіцай Сьвятой Рымскай імпэрыі. Пазьней улада біскупа як прадстаўніка імпэрыі паступова саступіла месца мясцовым грамадзянам і знаці, у выніку чаго Брэшыя стала свабоднай камунай прыблізна ў пачатку XII стагодзьдзя. Пазней камуна пашырылася на суседнія вёскі за кошт прыхільнасьці мясцовых землеўладальнікаў. У 1138 годзе Брэшыя перажыла паўстаньне супраць мясцовага біскупа Манфрэда, якое ачоліў радыкальны рэфарматар і канонік Арнольд Брэшыйскі^[4].