Валянцін Агалец

Валянці́н Сьцяпа́навіч Агале́ц (нарадзіўся ў 1950 годзе, Азяраны Жыткавіцкага раёну Гомельскай вобласьці, БССР) — беларускі вайсковы й дзяржаўны дзяяч, генэрал-лейтэнант. Кандыдат вайсковых навук^[1].

Валянцін Агалец лац. Valancin Ahalec
Міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь
20 сьнежня 1995 — 8 лютага 1999
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік	Юры Захаранка
Наступнік	Юры Сівакоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1950(1950) в. Азяраны, Жыткавіцкі раён Гомельскай вобласьці
Адукацыя	Вайсковая акадэмія імя Фрунзэ[d] (1984) Паўночна-Каўказскі ваенны інстытут унутраных войск[d] (1973)
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласьці^[2]. Скончыў Вайсковую акадэмію імя Фрунзэ (1984). Служыў ва ўнутраных войсках у рэспубліках Сярэдняе Азіі, намесьнік кіраўніка Ташкенцкай найвышэйшай вайсковай вучэльні МУС СССР(ru) і Новасыбірскай найвышэйшай каманднай вучэльні МУС Расеі(ru). Камандаваў унутранымі войскамі Ўзбэкістану^[3].

Пераехаў у Менск у 1992 року. У 1992—1993 — кіраўнік Управы ўнутраных войскаў МУС Беларусі. У 1993—1994 — першы намесьнік камандуючага ўнутранымі войскамі МУС Беларусі.

Для мяне загад прэзыдэнта вышэй за Канстытуцыю.

Валянцін Агалец, паводле мэмуараў Васіля Лявонава[4].

12 ліпеня 1994 року, напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў, пастановай Савету міністраў быў звольнены з пасады першага намесьніка камандуючага ўнутранымі войскамі^[5]. Пасьля выбараў, 12 жніўня, загадам Лукашэнкі быў прызначаны намесьнікам міністра ўнутраных справаў — камандуючым унутранымі войскамі. 10 кастрычніка 1995 року быў прызначаны першым намесьнікам міністра — камандуючым унутранымі войскамі, а 20 сьнежня замяніў свайго начальніка Юрыя Захаранку на пасадзе міністра. Камандаваў унутранымі войскамі падчас зьбіцьця дэпутатаў парлямэнту ўночы з 11 на 12 красавіка 1995 року^[6].

8 лютага 1999 атрымаў чарговае званьне генэрал-лейтэнанта і быў звольнены ў сувязі зь пераводам на іншую працу. Пазьней прызначаны прадстаўніком МУС Беларусі ва Ўкраіне. Вярнуўшыся, у 2007 ачоліў Цэнтар аўтаматызаванай інфармацыйнай сыстэмы электроннага ўліку кіроўных кадраў «Рэзэрв» Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь^[7][8].

Да 2012 року працаваў кіраўніком Службы бясьпекі кампаніі velcom^[9][10].

Цяпер працуе прадстаўніком Дэпартамэнту па гуманітарнай дзейнасьці Ўправы справамі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па Менску і Менскай вобласьці^[11].

Узнагароды

Срэбны мэдаль «За мужную службу» II ступені^[1].