Васіль Шырко

Васі́ль Алякса́ндравіч Шырко́ (31 жніўня 1948, в. Чурылава, Узьдзенскі раён, Менская вобласьць) — беларускі пісьменьнік, сцэнарыст.

Васіль Шырко
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	31 жніўня 1948(1948-08-31) (76 гадоў) Чурылава[d], Узьдзенскі раён, Менская вобласьць, БССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, журналіст
Узнагароды	Залаты Купідон (2007) Ганаровая грамата Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь Ганаровая грамата Адміністрацыі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусі[d]

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту у 1972 годзе. Служыў у Савецкай Арміі (1972—1973). У 1973—1978 гг. працаваў карэспандэнтам «Сельской газеты», у 1973—1986 гг. — рэдактар, загадчык аддзелу галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграмаў Беларускага тэлебачаньня. У 1986-? гг. — рэдактар аддзелу нарыса часопіса «Полымя».

У 2013 годзе галоўны рэдактар літаратурна-мастацкага часопісу Саюзу пісьменьнікаў Саюзнай дзяржавы «Белая вежа»^[1].

У 2018 чалец управы Саюзу пісьменьнікаў Беларусі.

Творчасьць

Першыя падборкі вершаў надрукаваў у 1968 годзе ў часопісе «Маладосьць» і газэце «Чырвоная зьмена». Аўтар пастановак паводле твораў М.Гарэцкага, Н.Гілевіча (1987), сцэнара дакумэнтальнага фільму «Песьня пшанічнага поля» (1984).

• 1987 — «Зямлі бацькоўскай прыцягненьне» (нарысы)
• 1989 — «Сьцяжына да людзей» (дакумэнтальныя аповесьці, нарысы)
• 1990 — «Дзед Манюкін не салжэ» (казкі)

Узнагароды

• Ляўрэат літаратурнай прэміі «Залаты купідон» (2007)
• ганаровая грамата Вярхоўнага Савету БССР
• граматай Савету міністраў Рэспублікі Беларусь
• грамата Адміністрацыі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь
• падзяка Аляксандра Лукашэнкі (2018)^[2]