Вітольд Цэраскі

Вітольд Карлавіч Цэраскі (9 траўня [ст. ст. 27 красавіка] 1849, Слуцак — 29 траўня 1925) — расейскі і савецкі астраном, чалец-карэспандэнт Пецярбурскай АН (ад 1914 году). Пасьля сканчэньня Слуцкай гімназіі навучаўся на фізыка-матэматычным факультэце Маскоўскага ўнівэрсытэту. Абараніўшы доктарскую дысэртацыю «Астранамічны фатамэтар і яго прыстасаваньні», стаў прафэсарам. З 1891 году — загадчык Маскоўскай унівэрсытэцкай абсэрваторыі.

Вітольд Цэраскі
Дата нараджэньня	27 красавіка (9 траўня) 1849[1]
Месца нараджэньня	Слуцак, Менская губэрня, Расейская імпэрыя[2]
Дата сьмерці	29 траўня 1925(1925-05-29)[2] (76 гадоў)
Месца сьмерці	Траецкае[d], Падольскі павет[d], Маскоўская губэрня[d], РСФСР, СССР
Месца пахаваньня	Ваганькаўскія могілкі[d]
Месца вучобы	Маскоўскі ўнівэрсытэт
Занятак	астраном
Навуковая сфэра	астраномія
Месца працы	Слуцкая гімназія Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d] Імпэратарскі маскоўскі ўнівэрсытэт[d]
Сябра ў	Пецярбурская акадэмія навук[d]
Навуковая ступень	доктар навук (1888)
Навуковы кіраўнік	Фёдар Брадзіхін[d]
Вучні	С. Арлоў, С. Блажко, А. Міхайлаў, Г. Ціхаў
Вітольд Цэраскі ў Вікісховішчы

Вітольд Цэраскі — адзін зь піянэраў выкарыстаньня фатаграфіі ў астраноміі, заснаваў маскоўскую школу астрафатамэтрыі^[3]. У 1885 адкрыў прамянеючыя ў начы срэбрыстыя воблакі, назіраў іх у 1885—1892 гадох, вызначыў іх сярэднюю вышыню. Прапанаваў аналітычны спосаб вызначэньня каардынат мэтэорнага радыянту і мэтад вызначэньня кутавай хуткасьці мэтэораў.

У гонар Цэраскага названая малая плянэта 807 Цэраскія.